Pogrzeb Władysława Bartoszewskiego

Był jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci polskiej polityki i życia społecznego. Historyk, pisarz i dyplomata. Niezłomny orędownik dialogu polsko-niemieckiego i polsko-żydowskiego. Kawaler Orderu Orła Białego. Honorowy obywatel państwa Izrael. Jego dewiza brzmiała: "warto być przyzwoitym".

We wrześniu 1940 roku został aresztowany przez Niemców i wywieziony do Auschwitz, gdzie był więziony pół roku. W 1942 roku związał się z konspiracją, wstąpił do Armii Krajowej i rozpoczął współpracę z Radą Pomocy Żydom "Żegota". Uczestniczył w Powstaniu Warszawskim. Więziony w okresie stalinowskim. W PRL działał w opozycji demokratycznej, był internowany w stanie wojennym.

Historyk okresu Powstania Warszawskiego oraz losu polskich Żydów. Wykładał historię Polski na uniwersytetach krajowych i niemieckich. Po 1989 roku dwukrotnie pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych, był ambasadorem w Austrii, senatorem IV kadencji. Od 2007 roku pełnomocnik premiera do spraw dialogu międzynarodowego. Przewodniczył Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, był też wieloletnim przewodniczącym Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej.

Napisał około 50 książek, ponad 1500 opracowań i artykułów naukowych, głównie na temat okupacji hitlerowskiej, zagłady Żydów, stosunków polsko-niemieckich i polsko-żydowskich oraz roli intelektualistów w polityce. Wygłosił szereg odczytów i referatów na różnorodnych forach międzynarodowych, komentując doświadczenia osobiste, snując refleksje na najważniejsze tematy, o odwadze, osądzaniu innych, przyjaźni, czy uczciwości.

Pracował do końca. Wystąpienie, które przygotowywał na polsko-niemieckie konsultacje międzyrządowe 27 kwietnia, odczytała premier Ewa Kopacz. "Pamiętając o przyszłości, nie możemy zakłamywać przeszłości" - brzmiały jedne z ostatnich słów przemówienia.