"PiS chce koalicji z PO"

- To nie są rządy silnej ręki, tak, jak się je powszechnie rozumie – rządy represyjne. To rządy prezydenta stanowczego, ale działającego w ramach swoich kompetencji.

- Proszę pamiętać, że zmiany PiS przewidują mocniejszego prezydenta, jeżeli obóz rządzący jest z tej samej opcji politycznej, i słabszego, jeśli rząd jest w opozycji. Dzisiaj na przykład prezydent ma 30 prerogatyw, czyli spraw, w których może decydować bez zgody premiera. Ta liczba w projekcie PiS spada do 15.

- Sądzę, że ludzie oczekują w tym momencie rządów stanowczych, a nie silnej ręki.

* W miniony weekend starł się pan z Donaldem Tuskiem o własne hasło wyborcze – „Silny prezydent – uczciwa Polska”.*

- To PO zaczęła ten spór. Jeżeli miałbym traktować to jako aluzję ze strony Donalda Tuska, to byłbym nieco obrażony – niech mi powie, w którym miejscu byłem nieuczciwy. Jeśli chodzi o uczciwość, to nie mam pod tym względem wobec niego żadnych kompleksów. To, że Platforma, że pan Tusk starają się teraz znaleźć różnego rodzaju środki, za pomocą których będą zwalczać swojego przeciwnika, czyli mnie, to nic dziwnego.

- Silny prezydent to prezydent stanowczy. Co do mojej uczciwości, raczej wątpliwości nie ma. Skoro tak, powiedzmy sobie o silnym prezydencie i o uczciwym państwie, bo państwa uczciwego wyjątkowo nam brak.

- Narzędzie do budowy uczciwego państwa. Czysty instrument.

- Silny prezydent w konstytucji PiS oznacza prawo wydawania rozporządzeń z mocą ustawy, ale na wniosek rządu. Jeśli Sejm odrzuca takie rozporządzenie – ten dokument nie wchodzi. Zaletą tego jest możliwość przeprowadzenia przez rząd rozwiązania ściśle według rządowego planu. Oczywiście za zgodą parlamentu, ale – rozporządzenie może być przyjęte bądź odrzucone, jednak nie zmienione. Oczywiście tej praktyki nie można nadużywać. Myślę, że mechanizmy polityczne w Polsce spowodują, że takiej procedury nie będzie można nadużywać. Każdy klub parlamentarny, nawet własny, jeśli to rozwiązanie będzie nadużywane, zbuntuje się. Koalicja PO-PiS rodzi się w bólach.

- Ona się musi rodzić w bólach i to zgodnie przyznają i Donald Tusk, i Lech Kaczyński. Rozmowy na temat rządu odbywają się w trakcie kampanii prezydenckiej. Stąd ból, ale to minie. To tak, jak z problemem, że ktoś jest najmłodszy wśród profesorów, ministrów, biskupów – to się zmienia z czasem.

- Jestem pewny. Nawet jeśli się nam wmawia, że PiS chce innej koalicji. Sto razy powtarzamy: nie, chcemy tej. A nam się mówi: „nie chcecie”. I to mówi sama Platforma. To oczywista zagrywka przedwyborcza. Chce się nastraszyć ludzi inną koalicją, taką z udziałem Samoobrony. Nie będzie takiej koalicji.

- Prezydent może inicjować ustawy, wygłaszać orędzia, naciskać parlament, jeżeli rząd nie będzie odpowiednio aktywny. Sądzę, że ten rząd będzie aktywny. Prezydent może być człowiekiem, który będzie wpływał na stanowienie prawa metodami perswazyjnymi. W sprawach bezrobocia będę hamulcem wobec nadmiernie liberalnych rozwiązań. Jedną z moich pierwszych inicjatyw będzie wzmożenie nadzoru nad sprawami związanymi ze stosunkiem pracy, bo cały czas jestem człowiekiem gdzieś blisko związanym z „Solidarnością”.

- Jako człowiek związany z pewnym obozem politycznym i jako człowiek wyposażony w autorytet prezydenta wystąpię z jakąś inicjatywą, jeżeli rząd tego nie uczyni. To jest już pewna demonstracja wobec rządu, ale ja się przed takimi demonstracjami nie cofnę.

- Dokładnie wszystkie, z tym tylko zastrzeżeniem, że to są doświadczenia, które znakomicie by się przydały premierowi. Natomiast prezydentowi – o tyle, że powinien on być osobą, która doskonale rozumie swój kraj, zna jego mechanizmy. W Warszawie wiele się nauczyłem, chociaż nie przychodziłem tutaj jako młodzik. Stolica bardzo wzbogaciła moje doświadczenie. Będzie to o tyle przydatne, że ja też będę musiał przeprowadzać inwestycje – na znacznie większą skalę. Będę musiał walczyć o ich przejrzystość. Nie należę do prezydentów, którzy nie opuszczają żadnego posiedzenia Związku Miast czy Metropolii Polskich, bo jeśli chce się być prawdziwym prezydentem Warszawy, to na takie spotkania nie wystarczy czasu. Ale jeżeli chodzi o znajomość mechanizmów, o ich rozumienie, o rozumienie świata samorządu, z którymi się wcześniej nie spotykałem, bo byłem wcześniej człowiekiem władzy publicznej, rządowej, to jest to doświadczenie olbrzymie. W miniony weekend oświadczył pan, że „ani prezydent, ani rząd z PiS nie jest groźny
dla żadnego przyzwoitego człowieka”. Czy to deklaracja chęci bycia „prezydentem wszystkich Polaków”?

- Tak, chcę wystąpić z partii, jako prezydent nie zamierzam być członkiem PiS. Ludzie przyzwoici nie mają się czego obawiać.

- Jestem zwolennikiem tego, by osoby o tendencjach homoseksualnych nie były prześladowane, żeby mogły robić karierę, żeby publicznie im nie wytykać ich orientacji, żeby mogły tworzyć różne stowarzyszenia, jak np. Lambda. Swego czasu byłem przedmiotem ostrej krytyki za to, że miasto wsparło akcję zwalczania AIDS przez to stowarzyszenie. Natomiast nie jestem zwolennikiem, żeby to publicznie krzewić. To nie jest odmienność, którą można krzewić. Jeśli chodzi o Paradę Normalności, ta demonstracja miała ściśle określony charakter polityczny, zgodziłem się na nią z niechęcią. Natomiast nie było żadnego przepisu, który pozwoliłby mi się na nią nie zgodzić. Nie dlatego, żebym miał coś przeciwko życiu rodzinnemu, wręcz odwrotnie, uważam, że rodzina jest niezwykle istotną wartością.

- Ta osoba po prostu mnie lżyła. W sądzie takie słowa określa się jako „powszechnie uznawane za obraźliwe”. Nie zgadzam się na to, żeby normalny obywatel, miał obowiązek tego słuchać i nie powiedzieć nawet „Spieprzaj dziadu”. Znam określenia nieporównanie mocniejsze, przez 13 lat byłem działaczem ruchu związkowego.

- Ci żule są obywatelami. Natomiast nie mogę zgodzić się na robienie krzywdy innym. W tym wypadku akurat mnie wyrządzano krzywdę, ale sądzę, że ten człowiek kilka razy w miesiącu taką krzywdę robi komuś innemu, a ja dla tych ludzi tolerancji nie mam. Dla takich ludzi, dla robienia krzywdy innym, nie mam tolerancji.

Robert Makowski