Pełny tekst expose premiera cz. III

Fundamentem polityki tego Rządu jest pełne respektowanie konstytucyjnej zasady sprawiedliwości społecznej i europejskich standardów socjalnych. Nakłada to na Rząd obowiązek troski o grupy wykluczonych społecznie, bezdomnych, długotrwale bezrobotnych i dyskryminowanych.

Jeszcze w tym półroczu Rząd przygotuje Narodową Strategię Integracji Społecznej, pakiet zadań z zakresu polityki społecznej dla administracji oraz propozycje dla samorządów, instytucji pożytku publicznego, na współdziałanie których szczególnie liczymy, ale także dla organizacji gospodarczych i stowarzyszeń przedsiębiorców.

I tu - jak w każdej dziedzinie życia - musimy dokonać wyboru. Priorytetem Rządu będą trzy grupy: dzieci i młodzież, osoby niepełnosprawne oraz emeryci i renciści.

Trzeba skończyć z podziałem dzieci na "gorsze" i "lepsze", na te, które miały okazję skorzystać z wychowania przedszkolnego i te, które rozpoczynają edukację z zapóźnieniami nie do odrobienia. Uważamy za niedopuszczalne dzielenie dzieci w szkołach według kryterium zamożności, a są takie przypadki - klasy dla bogatszych i dla biedniejszych.

Zostanie utworzony Narodowy Fundusz Stypendialny dla uczniów i studentów, którzy mają utrudniony start do dalszej kariery edukacyjnej. Wyrówna on szanse życiowe dla uzdolnionych dzieci pochodzących z ubogich rodzin na każdym poziomie edukacji.

Celem zmian w systemie wspierania osób niepełnosprawnych jest wyrównywanie szans w dostępie do wykształcenia, pracy i kultury.

Pracodawcom - zarówno tym z otwartego, jak i z chronionego rynku pracy - refundowane będą zwiększone koszty zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Zaproponujemy nowe rozwiązania, wspierające edukację tej grupy, szczególnie na studiach wyższych i podejmowanie własnej działalności gospodarczej. Odsetek niepełnosprawnych wśród ogółu studentów jest dziś w Polsce wielokrotnie niższy niż w państwach zachodniej Europy, a przecież wyższe wykształcenie jest - dla wielu z nich - optymalną szansą, nierzadko - jedyną możliwością - integracji i aktywności.

Dla poprawy sytuacji emerytów i rencistów, którzy dotkliwie odczuli niesprawność systemu polityki społecznej w poprzednich latach, Rząd - niezwłocznie po uchwaleniu ustawy określającej nowe zasady waloryzacji emerytur i rent - poprze poselskie projekty ustaw, mające na celu likwidację - w ciągu kilku lat - starego portfela emerytur i rent poprzez podwyższenie do 100% tzw. kwot bazowych.

Wysoki Sejmie,

Nie odstępujemy od naprawy finansów publicznych. Część ustaw regulujących te kwestie jest już w Parlamencie, kolejne będą wkrótce przedłożone. Zmiana rządu nie oznacza zmiany polityki w tej dziedzinie. Finanse publiczne to nie domena pobożnych życzeń, lecz realne wyliczenia. Apeluję do Pań i Panów Posłów, by w tej kwestii nie kierowali się doraźnymi celami politycznymi, lecz chłodną oceną rzeczywistości. Liczę na współpracę w tej dziedzinie ze wszystkimi ugrupowaniami.

W dotychczasowej debacie parlamentarnej nad kryzysem finansów zarysowały się różne opcje. Wśród nich jest pogląd, który częściowo podzielam, że przy racjonalizacji wydatków budżetowych należy radykalniej obniżać wydatki na administrację, a także ograniczać wydatki tam, gdzie społeczny pożytek jest niski. Rząd dokona kompleksowego przeglądu wydatków publicznych również po to, by nadać pozycjom budżetu pełną przejrzystość, a pieniądze były wydawane efektywniej.

Musimy jednak pamiętać, że trudności finansów publicznych ma charakter strukturalny. Bez uporządkowania struktury wydatków raz po raz choroba będzie wracać. Należy więc usunąć przyczyny, a nie symptomy.

Przygotowując expose, sięgnąłem do wypowiedzi moich poprzedników, od Tadeusza Mazowieckiego począwszy. W każdej zwracano uwagę na zły, czasem wręcz tragiczny stan finansów publicznych. W każdej nawoływano do radykalnych kroków. Czy moi następcy mają powtórzyć te oceny i postulaty?

Szanowni Państwo,

Rząd musi unormować sytuację w służbie zdrowia. Cel ten powinien zostać doraźnie osiągnięty w wyniku podjętych inicjatyw legislacyjnych, związanych z przedstawieniem dwóch projektów ustaw: o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz o pomocy publicznej i restrukturyzacji zakładów opieki zdrowotnej. Obie muszą uwzględnić uwagi płynące z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego i ustabilizować sytuację placówek służby zdrowia. Przygotowanie tej pierwszej z nich zakończy się w ciągu miesiąca. Mamy nadzieję, że - w drodze dialogu prowadzonego ze wszystkimi środowiskami służby zdrowia - uda się uzyskać poparcie dla proponowanych rozwiązań.