Stanisław Kruczek mówił przed sądem, że z dywizji, którą dowodził, Sztab Generalny wyłączył spod jego komendy trzy pułki, dwa podporządkował dowództwu Marynarki Wojennej, a jeden - dowództwu dywizji obrony wybrzeża. Powtórzył wypowiedzi ze śledztwa, że nie widział żadnych objawów agresji wobec wojska i milicji ze strony ludności.
Zdaniem Kruczka, masakra robotników na stacji kolejowej obciąża decydentów, którzy doprowadzili do sprzeczności między apelem wicepremiera Stanisława Kociołka o powrót do pracy a decyzją Zenona Kliszki o blokadzie stoczni.
Kruczek opowiadał, że nieżyjący już wiceminister obrony gen. Grzegorz Korczyński mówił do niego: Widzicie, te strajki to kontrrewolucja. Siedzą robotnicy w tych hotelach robotniczych, zawiązują jakieś nielegalne związki, bezprawnie demonstrują na ulicach. (...) Trzeba to ukrócić. Trzeba przygotować wojsko i wykurzyć ich z tych hoteli robotniczych. (...) Odpowiedziałem, że hotele robotnicze to nie sprawa wojska, lecz komendanta MO.
Według Kruczka, Korczyński miał powiedzieć, że działa z osobistego polecenia I sekretarza KC PZPR Władysława Gomułki i że szef Sztabu Generalnego nie ma nic do powiedzenia w sprawie użycia wojska.
Według oficjalnych danych, w grudniu 1970 r., podczas tłumienia przez milicję i wojsko robotniczych protestów przeciw drastycznym podwyżkom cen, zginęły 44 osoby. W PRL nikogo nie pociągnięto za to do odpowiedzialności.
Oskarżeni to były minister obrony gen. Wojciech Jaruzelski i jego zastępca gen. Tadeusz Tuczapski, były wicepremier PRL Stanisław Kociołek oraz dowódcy jednostek wojska tłumiących protesty - oprócz Kruczka - Wiesław Gop, Mirosław Wiekiera i Bolesław Fałdasz.
Żaden z oskarżonych nie przyznaje się do zarzutów. Wszystkim grozi dożywocie. Odpowiadają z wolnej stopy. Następna rozprawa odbędzie się 6 maja. (jask)
