Tancerze, jak wszyscy artyści, głębiej przeżywają otaczającą nas rzeczywistość, mocniej się wzruszają i tworzą, aby wzruszać innych. Kataklizm z 11 września rozpętał burzę najróżniejszych emocji. Tancerze mają niezwykły dar ekspresji, mogą wyrazić te emocje posługując się ruchem i gestem, mogą zjednoczyć we wspólnym działaniu ciało, umysł i duszę. Nie przestawajcie tańczyć. Cokolwiek się zdarzy - a może, dzięki Bogu, najgorsze już było - powtarzam: nie przestawajcie tańczyć! - brzmi orędzie Katherine Dunham.
Co roku z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca okolicznościowe orędzie pisze inny wybitny artysta związany z tą dziedziną sztuki.
Urodzona w 1909 roku Katherine Dunham, była jedną z pierwszych Afro-Amerykanek studiujących na University of Chicago. Artystka specjalizowała się w antropologii. Napisała doktorat na temat antropologii tańca wysp Morza Karaibskiego i Brazylii.
W 1931 roku założyła szkołę tańca w Chicago, trzy lata później rozpoczęła karierę taneczną w Ameryce i Europie. Występowała w musicalach, operach, kabaretach, zagrała w dwóch filmach, do których stworzyła choreografię - wspólnie z Georgem Balanchinem.
Pod koniec lat 30. założyła w Nowym Jorku szkołę tańca i własny zespół, a na Southern Illinois University stworzyła program antropologii tańca. Swoje doświadczenia opisała w wielu książkach, opowiadaniach, artykułach. Otrzymała wiele doktoratów honoris causa i odznaczeń - w tym francuską Legię Honorową.
Międzynarodowy Dzień Tańca został ustanowiony przez Komitet Tańca Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI-UNESCO) w 1982 roku. Dzień ten wybrano na pamiątkę urodzin Jean-Georges Noverre'a, wielkiego reformatora baletu (ur. 29 kwietnia 1727 roku).
Wśród autorów orędzia z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca byli jak dotąd m.in. Maurice Bejart, Mahmound Reda, Kazuo Ohno i Robert Joffrey. (aka)
