Nagroda Wielkiej Fundacji Kultury dla Pendereckiego i Hartwig

"Nagrody Wielkie Fundacji Kultury przyznajemy za największe osiągnięcia w dziedzinie kultury wysokiej w danym roku. Wyławiamy ludzi, zjawiska, dzieła, które można nazwać wydarzeniem roku i które zasługują na szerszą promocję" - tak kryteria przyznawania nagrody tłumaczy członek kapituły Stefan Starczewski.

"Otrzymać nagrodę i to na domiar nagrodę, która nosi nazwę 'Wielka', to także wielki zaszczyt i wielka przyjemność. Dlaczego jednak odczuwam zarazem coś w rodzaju zakłopotania? Zapewne dlatego, że niejeden na moim miejscu postawiłby sobie to samo pytanie - czy jest zasłużona? Nikt nie pisze przecież wierszy dla nagrody. Spada więc ona na nas niespodziewanie, szczególnie kiedy dostajemy ją w momencie, kiedy wciąż jeszcze pracujemy twórczo" - mówił odbierając nagrodę Julia Hatriwg.

Poetka zaznaczyła, że to wyróżnienie nie jest dla niej uwieńczeniem twórczości, nie należy go też traktować jako zachęty do dalszej twórczości. "Po co zachęta temu, kto wciąż jednak stara się iść pełną parą naprzód? (...) Ten uroczysty akt pozwala zapomnieć o chwilach zwątpienia i niewiary w siebie, jakie towarzyszą każdemu, kto para się sztuką. Wybrany przez chwilę zapomina o swojej niedoskonałości i nabiera wiary, że pojednanie między artystą i jego odbiorcą jest możliwe" - dodała nagrodzona.

Urodzona w 1921 roku Julia Hartwig jest poetką, eseistką, tłumaczką literatury francuskiej. Nagrodę otrzymała za twórczość poetycką, w szczególności za trzy ostatnie tomy: "Nie ma odpowiedzi" (2001), "Wiersze amerykańskie" i "Błyski" (oba 2002).

"Julia Hartwig wpisała się do dziejów polskiej literatury w sposób dyskretny i elegancki, z taktem, bez żadnych hałaśliwych fanfar. Poetka ma niezwykłą umiejętność dostrzeżenia drobiazgów codziennego życia, które odtworzone są w tak genialny sposób, że stają się otwarciem na wielkie problemy metafizyki i bytu ludzkiego" - mówił w laudacji Stefan Starczewski.

Krzysztof Penderecki nie mógł osobiście odebrać nagrody, ponieważ jest chory na grypę. Jego żona, przyjmując pamiątkowy dyplom, wyraziła nadzieję, że zostanie on powieszony w akademii w Lusławicach. Penderecki chce tam stworzyć Europejskie Centrum, w którym kształciłaby się utalentowana młodzież.

"Penderecki należy do najbardziej popularnych kompozytorów współczesnych. Sale koncertowe i operowe zapełniają się na jego produkcjach od Pekinu, przez Moskwę i wszystkie stolice europejskie, aż po Buenos Aires" - mówił wygłaszając laudację Edward Pałłasz.

Krzysztof Penderecki (ur. 1933) jest laureatem najważniejszych nagród artystycznych krajowych i zagranicznych, jednym z naszych najbardziej znanych i cenionych kompozytorów. Wyróżnienie Fundacji Kultury przyznane mu zostało za szczególny wkład w rozwój muzyki i propagowanie kultury muzycznej.

Nagrody Wielkie Fundacji Kultury przyznano po raz pierwszy w 1993 roku. Otrzymali je wówczas malarz Jerzy Nowosielski, kompozytor Paweł Szymański oraz Piwnica pod Baranami pod kierownictwem Piotra Skrzyneckiego. Fundacja nagradza zazwyczaj dwójkę twórców, choć zdarzały się wyróżnienia pojedyncze (Zygmunta Kubiaka w 1997 i Agnieszki Arnold w 2001) i wieloosobowe, na przykład Stanisława Barańczaka, Jerzego Grotowskiego i Zbigniewa Herberta w 1996 roku.

Podczas środowej uroczystości wręczono również nagrody i wyróżnienia w szóstej edycji konkursu "Małe ojczyzny. Tradycja dla przyszłości", przyznawane za najciekawsze projekty rozwoju społeczno-kulturalnego środowisk lokalnych.

Nagrody otrzymali m.in.: Halina Karlak za projekt "Tradycja i nowoczesność to nasze miejsce w Unii", Andrzej Kopka i Władysław Czyż za projekt "Gwarki z Hoym Gruby", Aleksandra Nowak za projekt "Europejczyk Obywatel Kurp".

W uroczystości uczestniczyli minister kultury Waldemar Dąbrowski, minister ds. europejskich Danuta Huebner oraz szefowa kancelarii prezydenta Jolanta Szymanek-Deresz. Wyróżnienia wręczono w ramach dziesiątej edycji Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury. (mag)