MSZ: Polska podpisała Traktat o handlu bronią ATT
Stały Przedstawiciel RP przy Narodach Zjednoczonych w Nowym Jorku podpisał 1 lipca w imieniu Polski Traktat o handlu bronią (Arms Trade Treaty, ATT). Dokument jest pierwszym w skali globalnej aktem prawa międzynarodowego, którego zadaniem jest uregulowanie legalnego handlu bronią konwencjonalną i przeciwdziałanie jej przenikaniu do nielegalnego obrotu.
Ministerstwo Spraw Zagranicznych wyraża nadzieję, że Traktat pozwoli zapobiec poważnym naruszeniom praw człowieka i norm międzynarodowego prawa humanitarnego w zakresie ograniczenia cierpienia ludzkości cywilnej w konfliktach zbrojnych. MSZ liczy także, że ATT odegra istotną rolę w przeciwdziałaniu międzynarodowemu terroryzmowi i zorganizowanej przestępczości. Zgodnie z postanowieniami Traktatu, państwo będące jego stroną nie zezwoli na transfer broni m.in. w przypadku, gdy broń ta mogłaby zostać użyta do dokonania ludobójstwa, zbrodni przeciwko ludzkości, poważnych naruszeń konwencji genewskich z 1945 r. i zbrodni wojennych.
Polska, wspólnie z państwami Unii Europejskiej, brała aktywny udział w procesie negocjacyjnym ATT, zapoczątkowanym w 2006 roku. Głównym celem było przyjęcie takiego dokumentu, który spełniałby możliwie wysokie standardy międzynarodowej kontroli obrotu bronią konwencjonalną, jak te obowiązujące już w państwach członkowskich UE. ATT wejdzie w życie po złożeniu 50-tego dokumentu ratyfikacyjnego.
Polska w gronie 74 państw
Polska dołączyła tym samym do ponad 70 krajów ONZ, które podpisały traktat. Na początku kwietnia bezprecedensowy traktat przyjęło Zgromadzenie Ogólne ONZ. Poparły go 154 kraje, a trzy - Syria, Korea Północna i Iran - były przeciw. Rosja oraz 22 inne państwa wstrzymały się od głosu.
Do tej pory traktat podpisały 74 kraje, ale żaden jeszcze go nie ratyfikował - podała ONZ. By wejść w życie, traktat musi być ratyfikowany przez 50 państw.
To pierwszy traktat regulujący międzynarodowy handel bronią konwencjonalną, którego obroty szacuje się na 70 mld dolarów rocznie. Po wejściu w życie będzie pierwszym międzynarodowym dokumentem, który wyznacza standardy międzynarodowego handlu bronią w zgodzie z poszanowaniem praw człowieka, tak by przeciwdziałać zbrodniom wojennym i chronić cywilów.
Traktat przewiduje, że kraje nie będą mogły eksportować broni, jeśli naruszałoby to międzynarodowe embargo. Ponadto każdy kraj przed dokonaniem transakcji ma ocenić, czy istnieje ryzyko, że sprzedawana broń trafi w ręce terrorystów lub przestępców, albo też zostanie użyta do ludobójstwa i innych zbrodni wobec ludności cywilnej oraz do atakowania chronionych obiektów cywilnych, jak szkoły czy szpitale. Handel byłby też zakazany w przypadku dużego prawdopodobieństwa, że dostarczona broń zwiększy przemoc wobec kobiet i dzieci.
Traktat obejmuje zarówno broń lekką, jak i ciężką, a więc również czołgi, samoloty, śmigłowce wojskowe, rakiety i okręty wojenne. Ale dotyczy tylko przepływów międzynarodowych, nie dotyka legislacji narodowej i nie nakłada żadnych nowych zobowiązań na krajowy handel bronią i eksporterów.