Łysek z pokładu... SLD - Komentarz Internauty
O tym, że SLD powoli odchodzi w niebyt, wiadomo już od dość dawna. Nie przypuszczałem jednak, że w partii tej jest tak kiepsko z kadrami, iż wszelkie znaczące stanowiska trzeba obsadzać Józefem Oleksym. Towarzysze, miejcie trochę litości dla swojego człowieka. Przecież jak tak dalej pójdzie, to zaorzecie go niczym starą szkapę.
Wcale nie jestem złośliwy, ani też nie przesadzam z troską o zdrowie i siły tego wyjątkowo zapracowanego człowieka Sojuszu. Wystarczy spojrzeć na wykaz funkcji, które dźwigał on na swoich barkach prawie do dziś:
Wiceprezes Rady Ministrów, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji,
Współprzewodniczący Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego,
Współprzewodniczący Komisji Wspólnej przedstawicieli rządu i Konferencji Episkopatu Polski,
Wiceprzewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej,
Przewodniczący Rady Mazowieckiej SLD,
Współprzewodniczący Parlamentarnej Komisji Wspólnej Rzeczpospolitej Polskiej i Unii Europejskiej,
Członek Zarządu Krajowego SLD,
Przewodniczący Parlamentarnej Komisji Wspólnej Rzeczypospolitej Polskiej i Unii Europejskiej.
Józef Oleksy przestał co prawda ostatnio być baronem mazowieckim SLD i po wyborze na stanowisko marszałka Sejmu zrezygnował (bo musiał) z fotela ministra i wicepremiera, ale i tak zostało mu jeszcze mnóstwo funkcji. Czy nie ma już dobrych ludzi na lewicy, którzy pomogliby dźwigać mu to ogromne brzemię? Przecież nawet jego - zdawałoby się niespożyte siły – kiedyś się wyczerpią. A trzeba wiedzieć, że jeszcze nie wszystkie ambicje pana Oleksego zostały spełnione.
Premierem po raz drugi pewnie już nie zostanie (przynajmniej w najbliższym rozdaniu), ale przecież ciągle ma apetyt na posadę prezydenta. I jaka to sprawiedliwość, że biedny Oleksy tyra na tylu stołkach, a jego niedawny szef szykuje się do wygodnej posadki posła do parlamentu europejskiego?