Krynica: 36. Festiwal im. Jana Kiepury
Wieczornym widowiskiem plenerowym rozpoczyna się w sobotę w Krynicy-Zdroju 36. Festiwal Muzyczny imienia Jana Kiepury. Impreza będzie kulminacyjnym punktem obchodów Roku Kiepurowskiego w Polsce. 16 maja minęła setna rocznica urodzin tego wybitnego śpiewaka. Festiwalowi patronuje prezydent Aleksander Kwaśniewski. Patronat medialny nad imprezą objęło Polskie Radio.
Dzisiejsze widowisko, z udziałem chóru i baletu Opery Lwowskiej, nosi tytuł "Tu, gdzie mieszkał Jan Kiepura". W programie festiwalu są liczne występy autorskie, recitale, projekcje filmów muzycznych i konkurs wokalny. Festiwal potrwa do 31 sierpnia.
Pierwszy Festiwal odbył się w 1967 roku. Jego organizatorem był Stefan Półchłopek. Na pierwszych Festiwalach miejscem koncertów były zdrojowe deptaki. Od początku gościli w Krynicy najwięksi polscy śpiewacy: Delfina Ambroziak, Krystyna Szczepańska, Wiesław Ochman, Roman Węgrzyn czy Andrzej Hiolski. Koncerty prowadzili między innymi Jerzy Waldorff i Wojciecha Dzieduszycki.
W 1984 roku dyrektorem artystycznym Festiwalu został Bogusław Kaczyński. Wówczas koncerty przeniesiono do Pijalni Głównej krynickich wód mineralnych.
Rok 2002 został ogłoszony specjalną uchwałą Sejmu jako rok Jana Kiepury. W związku z tym odbywa się wiele imprez w Polsce i na świecie, m.in. w Los Angeles, Chicago, Wiedniu i Australii. 15 maja w Sosnowcu, rodzinnym mieście Kiepury, został odsłonięty poświęcony mu pomnik. Dzień później, w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej setną rocznicę urodzin Kiepury uczczono premierą operetki Franza Lehára "Wesoła wdówka" pod batutą Jacka Kaspszyka, w reżyserii Macieja Wojtyszki.
Jan Kiepura był słynnym tenorem, najpopularniejszym gwiazdorem scen operowych i operetkowych dwudziestolecia międzywojennego. Występował na największych scenach świata - w Mediolanie, Nowym Jorku i Paryżu. Zagrał także w 12 filmach.
Kiepura był obdarzony głosem o dużej sile i niezwykłej subtelności. Uważa się go za jednego z najwybitniejszych śpiewaków operowych i operetkowych w XX wieku. Ceniony był nie tylko za piękny głos, ale także za zdolności aktorskie, dobrą prezencję i emanującą z wykonywanej przez niego muzyki radość śpiewania.
Urodził się 16 maja 1902 roku w Sosnowcu, który zawsze ciepło wspominał, nazywając samego siebie "chłopakiem z Sosnowca". Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, ucząc się równocześnie śpiewu u Władysława Brzezińskiego. Prawdziwy debiut operowy święcił Kiepura we Lwowie w 1925 roku, kreując tytułową rolę w "Fauście" Charlesa Gounoda.
W 1926 roku wyjechał do Wiednia, gdzie zainteresował się nim dyrektor Staatsoper oraz primadonna Maria Jeritza. Kiepura partnerował jej w "Tosce" Pucciniego. Przez kolejne trzy miesiące śpiewał w Wiedniu, Berlinie, Brnie, Pradze i Budapeszcie, a nastepnie w największych operach Europy: w Royal Albert Hall w Londynie oraz w mediolańskiej La Scali.
Dzieki występom w tych operach, Kiepura począł święcić tryumfy także w innych słynnych teatrach operowych, takich jak Opera w Paryżu, Covent Garden w Londynie czy Teatro Colón w Buenos Aires. W 1938 roku zadebiutował w Metropolitan Opera House w Nowym Jorku.
W 1930 roku rozpoczął współpracę z niemieckimi, a potem amerykańskimi europejskimi wytwórniami filmowymi, występując z powodzeniem w 12 filmach. Po wybuchu II wojny światowej zerwał wszystkie kontrakty filmowe podpisane z niemieckimi wytwórniami. Wyjechał do Stanów Zjednoczonych i wkrótce przyjął obywatelstwo tego kraju. Tam często manifestował swój patriotyzm. Po wojnie kilkakrotnie przyjeżdżał do Polski - po raz pierwszy w 1958 roku.
Zmarł nagle 15 sierpnia 1966 roku w swoim mieszkaniu w Harrison, w amerykańskim stanie Nowy Jork. Zgodnie z jego życzeniem jego ciało zostało przewiezione do Polski. Podczas uroczystości pogrzebowych na warszawskich Starych Powązkach żegnały go tłumy warszawiaków. (aka)