"Komorowskiemu brak energii do działania"

Joseph Daul (przewodniczący frakcji chadeków w PE) opowiedział się za pełną koordynacją budżetów krajów strefy euro i jednym centrum logistycznym. Mówił: musimy działać razem zamiast kurczowo trzymać się przekonania o suwerenności gospodarczej w skali poszczególnych krajów. Także szef Eurogrupy, Jean-Claude Juncker zalecał wykorzystanie budżetów zadaniowych stosowanych w krajach 15 do wypracowania specjalizacji produkcyjnych, usługowych i badawczych, zlikwidowania dublowania nakładów i wspólnego, długofalowego działa na rzecz konkurencyjności globalnej. Przywódcy Eurogrupy krytykują Strategię 2020, opracowaną przez duet Buzek-Barosso jako zbyt tradycyjną i nie uwzględniającą nowego modelu integracji Eurogrupy. Mamy więc w UE dwa konkurencyjne ośrodki władzy.

A my tu w Polsce wciąż słyszymy „trzeba dopiero opracować procedury”. Komorowski, jeszcze jako marszałek sejmu nie sprawdził się i nie dokonał koniecznej przecież operacjonalizacji prawnej Traktatu Lizbońskiego. Z nowej zaś sytuacji wydaje się nie zdawać sobie w ogóle sprawy, co źle rokuje w ewentualnej prezydenturze. PO nie dostrzega, że obecna przebudowa modelu integracji odbywa się w sposób dyskretny, bez politycznych fanfar, przez reinterpretację prawa, nowe znaczenia przypisywane meta-regułom (jak kwalifikować daną sytuację i jak reagować) i nową płaszczyznę odniesienia (a jest nią dziś konkurencyjność 15).

Więc zamiast rozluźniać i u nas stosowanie dyrektywy o konkurencji, renegocjować sposób wydawania unijnych funduszy, przyspieszać wprowadzanie budżetu zadaniowego i poszukiwać krajowych i regionalnych (we współpracy z Czechami, Węgrami i Słowakami) atutów do konkurencji – rząd i marszałek powtarzają jak mantrę: możemy być dumni z państwa. Z państwa – tak. Ze społeczeństwa – jeszcze bardziej. Ale już nie – z rządzących elit. Komorowski to kolejna fala polityki historycznej, z PR-owskim zapleczem Sławomira Nowaka i zadziwiająco szybkim opanowaniem kluczowych stanowisk (mimo że jest tylko „pełniącym obowiązki”). Olechowski nie ma wiele do powiedzenia. Pamiętam sprzed lat jego pomysł na strategię „Wokulskiego”. Czyli – przystosowania się do zaborcy i robienie kokosów (wtedy – handel bronią i perkalem). Dziś taką strategię stosuje Janukowicz na Ukrainie (tańsza ropa i gaz za pozostawienie bazy rosyjskiej)! Jarosław Kaczyński ma dobre zaplecze w polityce zagranicznej, wizję silnego państwa, paradoksalnie za sobą –
liberalne reformy jako premier i – kapitał regionalnych kontaktów zapoczątkowanych jeszcze przez Brata (m.in. Klaus, Orban)
. I – przede wszystkim – wolę i energię do działania!

Prof. Jadwiga Staniszkis specjalnie dla Wirtualnej Polski