Kilkanaście tysięcy młodych ludzi uczciło Czerwiec '56

Łańcuch miał kilka rozgałęzień, które rozpoczynały się w miejscach, gdzie rozgrywały się najważniejsze wydarzenia robotniczego powstania. Wydarzenie trwało trzy minuty, przez cały czas jego trwania wyły syreny. W tym czasie w wielu miejscach uczniowie wypuścili białe i czerwone balony. Po trzech minutach łańcuch został rozwiązany.

To pęknięcie łańcucha było symboliczne. Pięćdziesiąt lat temu, kiedy robotnicy wyszli na ulice, też coś pękło, bo ludzie mieli dość- powiedział pomysłodawca łańcucha, dyrektor 44. gimnazjum w Poznaniu Tomasz Stawiński.

Wspominał, że kiedy powstanie wybuchło, był uczniem 3. klasy Szkoły Podstawowej i widział wiec robotników na Placu Stalina (obecnie Plac Mickiewicza), bo matka, nie wiedząc, co się dzieje, wysłała go do sklepu po cukier. Jakiś człowiek chwycił mnie za ucho i kazał szybko uciekać do domu- mówił Stawiński.

28 czerwca 1956 r. poznańscy robotnicy Zakładów im. Stalina (tak wówczas nazywały się Zakłady im H. Cegielskiego) podjęli strajk generalny i zorganizowali masową demonstrację uliczną. Protestowali pod hasłami: "Chcemy chleba i wolności!", "Precz z bolszewikami!", "Żądamy wolnych wyborów pod kontrolą ONZ!". W wyniku dwudniowych starć na ulicach miasta zginęło - jak wynika z najnowszych badań IPN - co najmniej 58 osób, a ok. 600 zostało rannych. Najmłodszą ofiarą zamieszek był 13-letni Romek Strzałkowski.

W czasie robotniczych protestów w 1956 r. władze wprowadziły w Poznaniu godzinę milicyjną. Co najmniej 500 osób aresztowano.

Według szacunków historyków, w pacyfikacji robotniczego buntu wzięło udział 6-8 tys. żołnierzy, 300 czołgów, kilkadziesiąt transporterów opancerzonych i samolotów. Do akcji zostały skierowane: 19. Dywizja Pancerna, 4. Dywizja Zmotoryzowana i 10. Sudecka Dywizja Pancerna.