Justyna Piotrowska przeszła operację przeszczepu płuc w wiedeńskiej klinice

O Justynie Piotrowskiej cała Polska usłyszała pod koniec czerwca. Właśnie wtedy okazało się, że chorująca na tętnicze nadciśnienie płucne harcerka z Oławy potrzebuje 150 tys. euro na rodzinny przeszczep płuc, który uratuje jej życie. Na zebranie pieniędzy było tylko kilkanaście dni, bo 1 lipca kobieta miała się stawić w klinice w Wiedniu.

Dzięki zaangażowaniu m.in. harcerzy i dzieci ze szkoły, w której uczy Justyna, udało się zebrać ponad 800 tys. złotych. 34-latka pojechała do Austrii, gdzie po kilkunastu dniach badań i czekania przeszła operację.

- Justyna już po przeszczepie! Leży nieprzytomna pod masą sprzętu. Nie wiemy jak długo to potrwa. Mamy wielką nadzieję, że wszystko będzie dobrze, ale na to potrzeba dużo czasu - poinformowała w środę wieczorem siostra Justyny, Magda Gachowska.

34-latka z Oławy leży na oddziale intensywnej terapii. Wciąż jest pod narkozą, a lekarze prawdopodobnie w czwartek będą chcieli ją wybudzić.

Wcześniej planowano, że dawcami do przeszczepu będą mama i siostra harcerki. Jednak, jak wyjaśnia Gachowska, po licznych badaniach przeprowadzonych w Wiedniu okazało się, że to niemożliwe.

- Lekarze byli jednak pod wielkim wrażeniem tego, co wydarzyło się w naszej sprawie w Polsce. Przyjęli możliwość przeszczepu mieszanego. Fragment płuca od mamy i drugie od zmarłego dawcy - wspomina siostra.

Na jego znalezienie trzeba było jednak czekać, a Justyna coraz bardziej słabła nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. - Myślałam, że nie ma dla mnie szansy na życie - mówiła.

- Ostatecznie po wielu dniach oczekiwania okazało się, że jest dawca, a płuca są na tyle duże i silne, że powinny wystarczyć Justynie. W ten sposób mama też uniknęła operacji - wyjaśnia Gachowska i dodaje: - Bardzo prosimy o chwilę zadumy i modlitwę za dawcę i jego rodzinę. To wielcy ludzie, którzy zgodzili się nie zakopywać w ziemi tego, co dla innych może oznaczać życie.

Nie wiadomo ile czasu kobieta i jej rodzina spędzą jeszcze w wiedeńskiej klinice. Przed przeszczepem spodziewano się, że pobyt w Austrii może trwać dwa miesiące, a po nim zacznie się żmudna rehabilitacja.

- Potrzebujemy dużo czasu, ciszy i spokoju. Jesteśmy po bardzo wyczerpującym fizycznie i psychicznie czekaniu, a teraz jeszcze więcej przed nami - przyznaje siostra Justyny i dodaje: - Modlimy się i czekamy na lepsze jutro.