Józefa Hennelowa kończy 90 lat

Niemal dwie trzecie życia Józefa Hennelowa związała z "Tygodnikiem Powszechnym" , gdzie zaczęła pracować w maju 1948 r. Była kolejno: adiustatorką i korektorką, dziennikarką, sekretarzem redakcji i zastępcą redaktora naczelnego - z tej funkcji zrezygnowała w 2008 r.

Od 1982 r. do 2012 r. w "TP" ukazywały się jej felietony, publikowane w cyklach: "Widziane z domu", "Z domu i nie tylko", "Votum separatum", "Na marginesie", "Listy do redakcji".

Obecnie Hennelowa pisze komentarze "Tu i teraz" zamieszczane na internetowej stronie klubów "TP" oraz dziennikowe zapiski "Coraz bliżej albo coraz mniej" w miesięczniku "Znak".

"Czytelników i nas, młodszych redaktorów, uczyła odpowiedzialności za słowo, dystansu wobec patosu, zainteresowania pozornymi drobiazgami codzienności, za którymi zawsze stała wrażliwość na potrzeby drugiego człowieka" - napisali w "Tygodniku Powszechnym" członkowie redakcji.

Prezes wydawnictwa Znak Henryk Woźniakowski podczas spotkania z okazji urodzin Hennelowej w Klubie Inteligencji Katolickiej podkreślił, że właśnie dzięki niej "Tygodnik Powszechny", wydawnictwo i miesięcznik "Znak", KIK oraz kluby Tygodnika starają się "wciąż pełnić misję i tworzyć forum rzetelnej dyskusji" i być "żywą częścią Kościoła".

- Kiedy porównać teksty (Józefy Hennelowej - PAP) sprzed półwiecza z publikowanymi obecnie, widać w nich tą samą energię w reakcji na rzeczywistość, na to wszystko, co jest dobre i co jest złe. To samo zamiłowanie do dostrzegania różnych, na pozór drobnych, przejawów życia społecznego czy indywidualnego. Tę samą umiejętność widzenia w strumieniu czasu spraw, które z pozoru może są błahe, ale zawsze są znakiem jakichś głębokich procesów, przewartościowań, doświadczeń, które trzeba przemyśleć - mówił Woźniakowski.

Sama jubilatka podczas dyskusji o dzisiejszych mediach mówiła, że dziennikarze powinni mieć poczucie, że "słowo jest sprawą ważną, precyzyjną i istotną". - Właśnie w słowie kryje się wyzwanie i odpowiedzialność" - mówiła. "Chronienie się przed spadkiem odpowiedzialności za słowo jest absolutnie kwestią życia i śmierci tego zawodu - podkreśliła.

Urodziny Hennelowej będą świętowane 25 kwietnia podczas gali z okazji jubileuszu 70-lecia "Tygodnika Powszechnego" połączonej z wręczeniem Medalu św. Jerzego.

Józefa Hennelowa urodziła się 1 kwietnia 1925 r. w Wilnie. Podczas II wojny światowej brała udział w tajnym nauczaniu, należała do tajnej Organizacji Harcerek - żeńskiej części Szarych Szeregów.

Jest absolwentką Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1954-56 (gdy wydawanie "TP" przejęło Stowarzyszenie PAX) pracowała w Instytucie Fizyki Jądrowej, a potem w krakowskim oddziale Ossolineum.

Od 1956 r. należy do Klubu Inteligencji Katolickiej w Krakowie. Działała w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich. Należała do Amnesty International (1990-1996), Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (straciła członkostwo w 2008 r. z powodu niezłożenia oświadczenia lustracyjnego), Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" (1990-1996), Unii Demokratycznej (1990-1994), Unii Wolności (1994-1999).

W latach 1989-93 zasiadała w Sejmie, najpierw jako członek Komitetu Obywatelskiego "Solidarność", a potem Unii Demokratycznej, której była członkiem założycielem.

Jest autorką: szkicu biograficznego o Juliuszu Osterwie (wspólnie z Jerzym Szaniawskim)
oraz książek: "Kim jest dla mnie Jezus Chrystus", "...i nachylił się dzień" (omówienie ankiety "TP" i Znaku), "Powołanie i przygoda: rodzice i wychowawcy o sobie" (omówienie ankiety "TP"), "Obecność", "Nasze sprawy rodzinne" (z Markiem Skwarnickim, 1990), "Votum separatum: publicystyka 1982-1999" (2001), "Bo jestem z Wilna" (wywiad-rzeka Romana Graczyka z Józefą Hennelową, 2001), "Niedowiarstwo moje. Refleksje religijne" (2002), "Otwarty, bo powszechny. O kościele, który może boleć" (2012).

W 2013 została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Kilkanaście dni temu odebrała z rąk metropolity krakowskiego kard. Stanisława Dziwisza - Order Świętego Grzegorza Wielkiego - odznaczenie papieskie przyznawane za szczególne zasługi dla Kościoła.