Johnson i Biden podpisali "nową Kartę Atlantycką"

Prezydent USA w swoją pierwszą podróż zagraniczną jako głowa państwa wybrał się do Europy, na szczyt G7. Czwartkowe spotkanie z brytyjskim premierem Borisem Johnsonem było pierwszym oficjalnym punktem europejskiej podróży Bidena. Chwilę przed rozmowami prezydent USA powiedział dziennikarzom, że on i premier Wielkiej Brytanii "mają dużo wspólnego".

Po spotkaniu Johnson powiedział, że był to "duży powiew świeżego powietrza". - Pracujemy razem bardzo ciężko - ocenił. - To była długa, dobra sesja. Omówiliśmy szeroki zakres tematów - przekazał.

Prezydent Stanów Zjednoczonych i premier Wielkiej Brytanii podpisali dokument nazwany "nową Kartą Atlantycką". Zobowiązali się w nim do wzmocnionej współpracy pomiędzy obydwoma krajami w celu budowy bardziej pokojowego i bardziej dostatniego świata. Jako obszary działań wymieniono demokrację i prawa człowieka, obronę i bezpieczeństwo, naukę i technologię, handel międzynarodowy, zapobieganie zmianom klimatu i ochronę środowiska naturalnego, a także ochronę zdrowia.

Nowa Karta Atlantycka - jak wynika z jej zapisów - opiera się "na zobowiązaniach i aspiracjach określonych osiemdziesiąt lat temu, potwierdza nasze nieustanne zaangażowanie w podtrzymywanie naszych trwałych wartości i obronę ich przed nowymi i starymi wyzwaniami".

Przypomnijmy, że Karta Atlantycka to ośmiopunktowa deklaracja podpisana 14 sierpnia 1941 roku przez ówczesnego premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla i ówczesnego prezydenta USA Franklina Delano Roosevelta. Jej nazwa pochodzi od miejsca, gdzie ją podpisano. Stało się to na pokładzie okrętu HMS "Prince of Wales", kotwiczącego u wybrzeży Nowej Fundlandii na Oceanie Atlantyckim.

Karta określała cele polityki Wielkiej Brytanii i USA w okresie II wojny światowej i po jej zakończeniu oraz zasady powojennych stosunków międzynarodowych.

Sygnowanie dokumentu było niezwykle ważnym aktem politycznym, który plasował formalnie neutralne Stany Zjednoczone po stronie państw koalicji antyhitlerowskiej. Karta Atlantycka została następnie podpisana przez przedstawicieli innych państw alianckich, w tym reprezentantów Związku Radzieckiego, Australii, emigracyjnych rządów Polski i Czechosłowacji.

Zapisy dokumentu miały niebagatelne znaczenie dla kształtowania polityki alianckich mocarstw oraz procesu przywracania pokoju w Europie. Stały się też podstawą dla utworzenia Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Część zawartych w Karcie zasad pozostała martwa i nie miała zastosowania, chociażby w odniesieniu do powojennej radzieckiej strefy wpływów.