Jak poznaniacy zapamiętali Czerwiec'56
W robotniczym buncie, który rozpoczął się w
Poznaniu 28 czerwca 1956 roku uczestniczyły tysiące mieszkańców.
Niewielu sięgnęło po broń, ale tłumy uczestniczyły w strajkach i
manifestacjach. Przez lata nie można było o tym publicznie mówić.
Teraz, przed 50. rocznicą Czerwca'56, "Głos Wielkopolski" zachęca
poznaniaków, aby na łamach gazety przedstawiali swoje wspomnienia.
Tak stworzona ma być szczególna kronika pisana ludzkimi
emocjami...
Do tej pory ukazało się wiele artykułów o Poznańskim Czerwcu 1956, także kilka książek historycznych oraz relacji i monografii przedstawiających wystąpienie poznaniaków, ale ciągle brakuje wspomnień "zwykłych" ludzi. Tych, którzy wprawdzie nie byli inicjatorami buntu pod hasłem "wolności i chleba", nie stali na barykadach i nie strzelali ze zdobytych karabinów, ale czynnie uczestniczyli w demonstracjach i mocno przeżyli pierwszy w PRL bunt przeciwko totalitarnej władzy.
Dla wielu osób publicznie do dziś bezimiennych Poznański Czerwiec 1956 był jednak przełomem w życiu - moralnym, politycznym, obywatelskim. Wielu za udział w ulicznych protestach było represjonowanych, niejeden został wyrzucony z pracy, odniósł rany, a nawet stracił bliskich.
- Chcemy w "Głosie" co tydzień publikować najciekawsze, najbardziej niezwykłe i dramatyczne wspomnienia z czerwcowych przeżyć poznaniaków. Zachęcamy do przesyłania krótkich wspomnień albo o kontakt z redakcją i zdanie relacji naszym dziennikarzom, którzy na ich podstawie przygotują artykuły. Zilustrujemy te publikacje zdjęciami osób wspominających "swój" Czerwiec'56. Prosimy także o udostępnianie nam fotografii wykonanych w czasie tamtych wydarzeń sprzed 50 lat, a przechowywanych w domowych albumach - apeluje "Głos Wielkopolski". (PAP)