Gdzie mieszkali budowniczowie Stonehenge?
Archeolodzy pracujący w pobliżu Stonehenge w Anglii odkryli pozostałości ludzkich siedzib sprzed około 4500 lat, które mogą okazać się największą neolityczną osadą odnalezioną w północnej części Europy - donosi serwis internetowy BBC News.
Na stanowisku w odległości trzech kilometrów od słynnego kamiennego kręgu Stonehenge, pod ziemnym nasypem Durrington Walls, naukowcy prowadzą wykopaliska w miejscu, gdzie istniała osada zamieszkana przez budowniczych tej tajemniczej megalitycznej budowli.
Archeolodzy odsłonili na razie pozostałości 10 domostw z szacowanej liczby 300 siedzib. Zdaniem naukowców może okazać się, że rzeczywista liczba domów znajdujących się na stanowisku będzie dwukrotnie większa.
Zdaniem ekspertów, niektóre odkryte domostwa mają wyższy status niż pozostałe, co jest pierwszą oznaką różnic społecznych i hierarchii w czasach budowy Stonehenge, około 2600-2500 r. p.n.e.
Jak wyjaśnił profesor Mike Parker Pearson z Uniwersytetu Sheffield, znalezisko pomoże naukowcom poznać sposób pracy ludzi w czasach neolitu - jak organizowali się, by wznosić wielkie kamienne budowle.
Jego zdaniem, grupy ludzi po około 200-400 osób pracowały w odrębnych klanowych zespołach, zajmujących się poszczególnymi częściami kamiennej budowli. Rozmiary osady wskazują, że przy budowie Stonehenge mogło pracować nawet ponad 2000 ludzi.
Odkryte na stanowisku zwierzęce kości - bydła i trzody chlewnej - należące wyłącznie do dorosłych osobników wskazują natomiast, zdaniem naukowców, że mieszkańcy osady w Durrington przybywali do niej okresowo wraz z inwentarzem przeznaczonym do zjedzenia w trakcie pracy, nie zajmując się typowymi zajęciami gospodarskimi jak hodowla zwierząt.
Archeolodzy odnaleźli też ważny artefakt - fragment kredowego bloku - z nacięciami wykonanymi, zdaniem profesora Parker Pearsona, miedzianą siekierą. Przedmioty z miedzi były wytwarzane na wybrzeżu kontynentalnej Europy już około 3000 lat p.n.e., ale znalezisko z Durrington jest pierwszym śladem używania miedzianych narzędzi na terenie Wielkiej Brytanii sprzed 2400 r. p.n.e.
W odsłoniętej części neolitycznej osady naukowcy nie odnaleźli, jak dotąd, żadnych pozostałości kamiennych lub krzemiennych siekier. Zdaniem profesora Pearsona, ich brak potwierdza jego teorię o używaniu przez mieszkańców osady miedzianych narzędzi.
Zaplanowane prace wykopaliskowe w Durrington będą trwały przez sześć kolejnych lat.