Farba do walki ze spalinami

Substancję o nazwie Ecopaint tak zaprojektowano, by ograniczała stężenie tlenków azotu w powietrzu. Tlenki te wywołują problemy oddechowe i wzmagają powstawanie smogu.

Podstawą farby jest polisiloksan, polimer na bazie krzemu. W jej skład wchodzą też kuliste nanocząsteczki (o średnicy 30 nanometrów) dwutlenku tytanu oraz węglanu wapnia. Ponieważ są tak małe, nie barwią farby, do której - dla uzyskania koloru - można dodać pigment. Pierwsza, która ukaże się w sklepach, będzie biała.

Baza polisiloksanowa jest na tyle porowata, by mogły w nią wnikać tlenki azotu. Te później przylegają do cząsteczek dwutlenku tytanu. Ze słonecznego światła cząsteczki absorbują promieniowanie ultrafioletowe. Dzięki jego energii zamieniają tlenki azotu w kwas azotowy.

Kwas z farby albo spłukuje deszcz, albo też wcześniej neutralizują go zasadowe cząsteczki węglanu wapnia. W efekcie powstają nieszkodliwe ilości dwutlenku węgla, wody oraz azotan wapnia, spływające później z deszczem.

W typowej warstwie farby (o grubości 0,3 mm) znajduje się wystarczająca ilość węglanu wapnia, by przez pięć lat farba "działała" w mocno zanieczyszczonym mieście - ocenia Robert McIntyre z brytyjskiej firmy, która opracowała farbę - Millennium Chemicals. Gdy zapas węglanu wyczerpie się, dwutlenek tytanu nadal będzie rozkładał tlenki azotu. Jednak powstający przy tym kwas odbarwi farbę.

Jak wyjaśnia McIntyre, przełomem technologii było znalezienie dla farby odpowiedniego związku bazowego. Nie sprawdziły się wcześniejsze próby wykorzystania w farbach dwutlenku tytanu (który miał rozkładać tlenki azotu), ponieważ związek ten działał na farbę tak samo szkodliwie, jak zanieczyszczenia powietrza. Odporny na działanie dwutlenku tytanu okazał się polisiloksan.

Farbę testowano w laboratorium w ramach europejskiego programu Photocatalytic Innovative Coverings Applications for Depollution Assessment (PICADA). Teraz farba zostanie wypróbowana w terenie.