Donald Tusk: problemy rozwiążę cięciem miecza

"Polska": Po wyborach zapytaliśmy Czytelników, czego oczekują od Pana rządu. Odpowiedzi były proste i konkretne: budowa autostrad, poprawa wizerunku Polski, budowa tanich mieszkań, walka z korupcją, lepsze warunki funkcjonowania firm. Teraz przeprowadziliśmy podobny sondaż. Okazało się, że poza poprawą wizerunku Polski wiara w realizację wszystkich tych punktów zamarła...

Premier Donald Tusk:Jestem odpowiedzialny za skuteczne działanie rządu. Dopiero potem za poziom optymizmu wśród Polaków.

Zdaję sobie sprawę, że dzień wyborów, przełom o rzadko spotykanej sile, wywołał wysoki pułap oczekiwań, jeśli chodzi o tempo zmian. W miarę wprowadzania zmian będzie malało rozczarowanie.

Możecie mnie na torturach przepytać, czy kiedykolwiek powiedziałem, że zbuduję autostrady w ciągu stu dni. Nie przyznam się, bo to nieprawda.

Wszystko, co dało się zrobić. Odblokowanie inwestycji autostradowych oraz przyśpieszenie budowy autostrad i dróg ekspresowych. To wysiłek obarczony wielkim ryzykiem. Każda decyzja wymaga tu odwagi.

Otóż przez długie lata zator związany z budową autostrad wynikał m.in. z faktu, że zawierano umowy niekorzystne z punktu widzenia interesu państwa, jeżeli chodzi o cenę. Pojawiał się więc dylemat, czy budujemy szybko, ale drogo, czy też szukamy innych partnerów, tańszych rozwiązań...

Dlatego my zdecydowaliśmy się rozwiązać ten dylemat jak Aleksander Macedoński, jednym cięciem miecza. Razem z ministrem Grabarczykiem opowiadamy się za decyzjami na rzecz budowy, a nie na rzecz kolejnego kontrolowania, procesowania się.

Możecie mi zarzucić subiektywizm, ale twardo tu twierdzę, że wina nie leży po naszej stronie. A jeśli chodzi o to rzekome rozczarowanie, to chciałbym zauważyć, że zaufanie do PO rośnie.

Rozmawiałem i będę nadal rozmawiał z prezydentem o tym, jak zmienić ustrój Polski. Trzeba zniwelować wpisany w konstytucję mechanizm wzajemnego ograniczania się przez prezydenta i rząd, który odsłania swoje negatywne strony, kiedy pochodzą oni z przeciwnych obozów politycznych.

Jedno i drugie nie jest łatwe. Nie ma idealnego patentu ani na wybory, ani na dobre rządzenie. To dwie bardzo trudne sztuki. Wymagają wiedzy, determinacji i szczęścia.

Mam determinację. Mam poczucie, że otaczają mnie ludzie kompetentni. Co do szczęścia - zobaczymy.

Fałszywy dylemat. Nie ma dobrego rządzenia bez administrowania. We współczesnej polityce to 99 procent skutecznego rządzenia.

Na szczęście czas najważniejszych wyborów geopolitycznych mamy za sobą. Dziś ciągle wszyscy pytają o wizje, o przełomowe reformy. A ja mówię: dajcie wreszcie Polakom odpocząć od rewolucyjnych zmian.

Nie. Nie używam takiego określenia, bo jest nieadekwatne. Ja po prostu porządkuję bałagan pozostawiony przez mojego poprzednika, a także jego niektórych nieudolnych współpracowników, jak choćby Antoniego Macierewicza.

Nie zauważyłem tego. Widzę natomiast, jak minister Ćwiąkalski przygotowuje zmiany, które doprowadzą do usamodzielnienia funkcji prokuratora generalnego, co staje się standardem w demokratycznych krajach, a czego przeciwnikiem jest PiS. Widzę, jak przygotowywany jest nowoczesny i jednolity model aplikacji prawniczych, o których poprzednicy tylko mówili. Wykonywana jest w ministerstwie ogromna praca zmierzająca do reformy prawa karnego materialnego, procesowego i wykonawczego. Proszę jednak nie żądać od ministra Ćwiąkalskiego, aby spuścił zasłonę milczenia na działania poprzedników, które bulwersowały nie tylko polityków, ale i społeczeństwo.

Polityki międzynarodowej nie buduje się w sto dni. Rozwiązywanie ważnych spraw polsko-rosyjskich to proces długofalowy, wymagający nie tylko poprawy naszych wzajemnych relacji, ale i budowy jednolitej, spójnej polityki zagranicznej Unii Europejskiej, w czym Polska winna odegrać ważną rolę. Trudno jednak wyobrazić sobie naszą aktywność na arenie międzynarodowej bez symbolicznych wydarzeń. Bez spotkań, pokazania dobrych intencji nie ma mowy o sukcesach w dyplomacji. Świat polityki, w którym wymachuje się szabelką, odchodzi w przeszłość. Dzisiaj liczy się zdolność do wypracowywania kompromisów, w których - mówiąc kolokwialnie - każdy coś może wygrać.

Protestuję! Protestuję za każdym razem, kiedy się mówi o worku ustaw.

Kiedy ktoś w PO mówił mi, że musimy mieć pełne szuflady ustaw, to miałem ochotę poszukać noża. Trzeba podchodzić z wielką rezerwą do polityków, którzy przychodzą do obywateli z obietnicą: teraz was zasypiemy ustawami.

Dwadzieścia osiem przesłaliśmy do Sejmu. To za dużo, a nie za mało! W tym tempie przygotowalibyśmy do końca naszej kadencji 500 ustaw.

Będzie ich mniej. Nie jest sztuką komplikować życie obywateli nowymi przepisami. My chcemy osiągnąć odwrotny efekt.

O, chyba dobrze, że nie będzie tych kilometrów akt, jałowych rozmów, dodatkowych kosztów dla podatnika.

Gdybym miał taką możliwość, zrobiłbym to natychmiast.

Jestem przekonany, że Polacy tak naprawdę nie chcą zwiększenia nakładów na służbę zdrowia, ale chcą zwiększenia nakładów na swoje zdrowie. Czy Polakom chodzi o to, by lekarze zarabiali więcej? Pytam retorycznie, bo znam odpowiedź - nie.

Tak. Ale znacznie ważniejsze pozostaje dziś dla mnie, by pacjent w polskim szpitalu nie był codziennie upokarzany warunkami, w jakich jest leczony, a nawet gorzej - warunkami, w jakich musi czekać na to leczenie.

To najprostsza, ale wcale nie najlepsza metoda. To, że pacjenci wyjmą ze swoich kieszeni kolejne pieniądze, a my będziemy mieli spokój, nie uzdrowi służby zdrowia. Słabości systemu pozostaną. Myślę, że to dobrze świadczy o moim rządzie, że nie szukamy kosztem obywateli takich pozornych rozwiązań.

Części tak. Ale trzeba uwzględnić zróżnicowanie w obrębie tej grupy zawodowej. Przecież niejeden z nich naprawdę dobrze zarabia.

Odrzućmy to sformułowanie, powiedzmy, o co chodzi. Projekty cywilizacyjne, za którymi panowie tak tęsknicie, to choćby oszczędności na administracji i przeniesienie tych pieniędzy na infrastrukturę.

Nie. Tu nie mam wątpliwości. W pierwszy dzień mojego urzędowania wezwałem wszystkich ministrów i powiedziałem twardo: nie ma mowy, by podwyżki dla nauczycieli były tak niskie. Szukajcie oszczędności, rezerw, które przeznaczymy na oświatę. Kazałem ministrom obcinać wydatki na resorty.

Najwięcej udało się zaoszczędzić na cięciach w MON, MSWiA i Ministerstwie Sprawiedliwości. A także kancelariach - mojej i prezydenta.

Trzy i pół miliarda złotych oszczędności. Pieniądze na podwyżki dla nauczycieli i realne obniżenie deficytu budżetowego. To jest właśnie projekt cywilizacyjny. Inny to przywrócenie rynkowi pracy pokolenia pięćdziesiąt plus.

Nie będzie skoku cywilizacyjnego, jeśli ludzie będą uciekać od pracy w niskie, ale bezpieczne emerytury. Szczególnie w sytuacji, w której mamy stosunkowo niewysoki poziom zatrudnienia ludzi najmłodszych.

Poprzez negocjacje ze związkami. Poprzez zmiany ustawowe, jakie będziemy proponowali w odniesieniu do emerytur pomostowych. Poprzez uproszczenie systemu emerytalnego. Wierzę, że przerwie to zaklęty krąg: coraz więcej ludzi na dziadowskich emeryturach.

Bardzo jestem zadowolony z pracy minister Hall. Jest fachowcem i ma wielką energię. Ale nie muszę ze wszystkim się z nią zgadzać.

Po prostu nie ze wszystkim się zgadzam. Tak samo jak nie jestem entuzjastą posyłania do szkoły dzieci od szóstego roku życia. Chyba że przez pierwsze lata dziecko byłoby przygotowywane w sposób inny niż dziś. (PAP)