Co łączy Krzysztofa Ibisza z Leszkiem Bublem?

25 listopada 1991 roku, dokładnie 18 lat temu, swoje pierwsze posiedzenie rozpoczął Sejm RP I kadencji. Dziś, narzekając na poziom polskiej polityki, dziwne zakulisowe gry i nieustanne konflikty, zapominamy, że w tym pierwszym wybranym w całkowicie wolnych wyborach powojennym parlamencie zasiadali przedstawiciele 29 ugrupowań, a jednym z silniejszych, bo mających aż 16 posłów była Polska Partia Przyjaciół Piwa, której członkami byli m.in. Krzysztof Ibisz i znany z antysemickich publikacji Leszek Bubel.

Polską Partię Przyjaciół Piwa założył w 1990 roku satyryk Janusz Rewiński. Początkowo miał to być żart, ale jak się później okazało dla 16 osób z PPPP była to przepustka do wielkiej polityki. Dobra nazwa i rosnące rozczarowanie transformacją ustrojową w Polsce sprawiły, że partia uzyskała w wyborach 3,27% głosów (dziesiąty wynik na 111 komitetów wyborczych). W wyborach w 1991 roku nie było wymagane przekroczenie progu wyborczego. Do parlamentu dostali się również m.in. politycy Partii "X", Ruchu Autonomii Śląska, Sojuszu Kobiet przeciw Trudnościom Życia...

"Nie mamy złudzeń, że Polak stanie się abstynentem. Tylko niech nie pije wódki. Smaczne, chłodne, aromatyczne piwo tak samo może służyć do wznoszenia toastów.(...) Przy piwie można wymienić poglądy, przy piwie łatwiej dojść do porozumienia, dogadać się..." - to fragment programu wyborczego partii. Do sejmu z listy PPPP dostały się osoby na co dzień zajmujące się m. in.: biznesem, kulturą. Wśród nich prezenter telewizyjny Krzysztof Ibisz. W wyniku podziału w łonie partii Ibisz zakończył kadencję będąc członkiem klubu poselskiego Partii Emerytów i Rencistów "Nadzieja". Miał wówczas 27 lat.

Polska Partia Przyjaciół Piwa w sejmie szybko podzieliła się na dwie frakcje - Małe Piwo i Duże Piwo. Duże Piwo liczyło 13 posłów, wśród nich Leszka Bubla, późniejszego kandydata na prezydenta, "naczelnego antysemitę RP", wydawcę licznych książek (m.in. "Jak rozpoznać Żyda") oraz autora piosenek ("Longinus Zerwimycka"). Bubel był zresztą ostatnim prezesem PPPP, ale pod jego wodzą partia w wyborach parlamentarnych w 1993 roku uzyskała już tylko 0,1% i odeszła do lamusa. W 2007 roku "grupa młodych artystów kabaretowych zbierała podpisy celem ponownej rejestracji PPPP" - o czym informował jej rzecznik, Bubel. Bez rezultatu.

Duże Piwo 6 listopada 1992 wstąpiło w sojusz z Kongresem Liberalno-Demokratycznym (którego posłem był m.in. Donald Tusk), tworząc klub Polski Program Liberalny. Na zdjęciu od lewej członkowie klubu Tomasz Bańkowski z Dużego Piwa, Andrzej Urbański i Jan Pamuła. Bańkowski od 1996 pełni kierownicze stanowiska w biznesie. Działał też w Unii Wolności, z której przeszedł w 2001 do Platformy Obywatelskiej.

O "piankę" z Dużego Piwa otarli "swoje wąsy" również inni obecni politycy PO. Tu na zdjęciu razem z Tomaszem Holcem (pierwszy z prawej), dziś wiceprezesem Międzynarodowej Federacji Żeglarskiej, były minister sportu Mirosław Drzewiecki.

Andrzej Czernecki z frakcji Duże Piwo, w trakcie kadencji przeszedł do Unii Demokratycznej. W 1996 zrzekł się mandatu i całkowicie wycofał się z bieżącej polityki. W 2007 roku znalazł się na 51. miejscu listy 100 najbogatszych Polaków opublikowanej przez tygodnik "Wprost".

Politycy PPPP zasilili jednak nie tylko szeregi PO. Adam Halber z frakcji Małe Piwo działał przez kilka miesięcy I kadencji sejmu razem z Krzysztofem Ibiszem i Adamem Piechowiczem jako Koło Poselskie Spolegliwość. Potem przeszedł do SLD. Od 1997 do 2003 był członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji...

Podczas obrad komisji śledczej w sprawie afery Rywina Jan Rokita odczytał SMS z 28 maja 2003 skierowany przez Adama Halbera do Roberta Kwiatkowskiego (wtedy prezesa Zarządu Telewizji Polskiej S.A.). "Może byś wrócił do Piotrka Urbankowskiego. To jest świetny koleś - pracowity i lojalny, lubię go i cenię. Precz z siepactwem. Chwała nam i naszym kolegom. Ch... precz!" - to treść SMS-a. Halber wystąpił przeciwko Rokicie z pozwem o ochronę dóbr osobistych. Ale w 2004 roku go wycofał.

Jerzy Dziewulski w 1991 został posłem I kadencji z listy Polskiej Partii Przyjaciół Piwa. W 1993 i 1997 był już wybierany z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W 2001 po raz czwarty uzyskał mandat poselski z listy SLD-UP. W 2005 jako kandydat niezależny bez powodzenia startował do senatu. Po wyborczej porażce wycofał się z polityki.

29 ugrupowań i brak stabilnej większości nie ułatwiały pracy parlamentu. Sejm I kadencji został rozwiązany 31 maja 1993 roku przez prezydenta Lecha Wałęsę. Na zdjęciu jedna z debat sejmowych obecnej kadencji przerwana w związku z "naruszeniem dobrych obyczajów". Przy pisaniu tekstu korzystaliśmy z Wikipedii.