Bronisław Wildstein nie będzie honorowym obywatelem Warszawy

Kontrowersje ws. kandydatury Bronisława Wildsteina

Przewodniczący klubu radnych PiS Jarosław Krajewski przedstawiając kandydaturę Wildsteina podkreślał, że to zasłużony opozycjonista, twórca prasy podziemnej, pisarz i publicysta. Przekonywał, że Wildstein spełnia wszystkie kryteria postawione przed kandydatem na honorowego kandydata Warszawy. W głosowaniu kandydatura Wildsteina została odrzucona. Za głosowało 23 radnych PiS, przeciw było 34 radnych.

Odrzucenie kandydatury Wildsteina to precedens, bo do tej pory uchwały o nadanie honorowego obywatelstwa były przyjmowane jednogłośnie. Jednak, jeszcze przed głosowaniem prezydent Warszawy i wiceprzewodnicząca PO Hanna Gronkiewicz-Waltz przekonywała, że dziennikarz na ten tytuł po prostu nie zasługuje. Przywołała też osoby, które już zostały honorowymi obywatelami miasta na wniosek PiS, w tym Zbigniewa Romaszewskiego, Jana Olszewskiego czy prof. Witolda Kieżuna i dodała, że te osoby przez całe życie "starały się łączyć, a nie dzielić". - Wydaje się, że ciężar gatunkowy Wildsteina, nawet dla osób które go popierają, to nie ten sam ciężar co Romaszewski, Olszewski czy Kieżun - zaznaczyła prezydent stolicy.

Krajewski jest rozczarowany postawą Platformy. Jak powiedział, radni PO nie popierając uchwały stworzyli groźny precedens, bo zgodnie z niepisaną umową, do tej pory wnioski o obywatelstwo przechodziły ponad podziałami i bez żadnych sprzeciwów. - To był bardzo dobry zwyczaj - ocenił. Ostrzegł też radnych PO, że ten precedens może się w przyszłości obrócić przeciwko nim. - Nikt przecież nie ma większości w Radzie Miasta na zawsze - zakończył Krajewski.

Bronisław Wildstein - pisarz, publicysta i dziennikarz. Urodził się 11 czerwca 1952 r. w Olsztynie. W latach 70. działacz opozycji antykomunistycznej. był jednym z założycieli Studenckiego Komitetu Solidarności w Krakowie (1977). Współtwórca i autor prasy podziemnej. Prezes TVP w latach 2006-2007; odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Laureat nagrody dziennikarskiej im. Dariusza Fikusa.

Andrzej Wajda i Henryk Samsonowicz uhonorowani

Ewa Masny-Askanas (PO) przedstawiając kandydaturę prof. Samsonowicza powiedziała, że to wybitny naukowiec, autor kilkuset prac naukowych, były rektor Uniwersytetu Warszawskiego.

Kandydaturę Wajdy przedstawiła przewodnicząca rady miasta Ewa Malinowska-Grupińska (PO). Podkreśliła, że Wajda nie tylko reżyseruje filmy, a też przedstawienia teatralne, prowadzi działalność dydaktyczną, społeczną i polityczną. Wspierał opozycję antykomunistyczną.

W głosowaniach za kandydaturą Samsonowicza i Wajdy opowiedziało się po 34 radnych; radni klubu PiS nie brali udziału w obu głosowaniach na znak protestu wobec wcześniej zapowiedzi PO, że będzie przeciw kandydaturze Wildsteina.

Andrzej Wajda to reżyser "Katynia", "Kanału", "Człowieka z marmuru", "Człowieka z żelaza", "Wałęsy. Człowieka z nadziei", współtwórca polskiej szkoły filmowej. Urodził się 6 marca 1926 r. w Suwałkach.

Studencki okres w życiu Wajdy rozpoczął się w 1946 r. Najpierw zdecydował się na studia malarskie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Po trzech latach zrezygnował z malarstwa i wybrał film podjął studia w szkole w Łodzi.

Jako reżyser zadebiutował w 1955 r., filmem "Pokolenie", opowieścią o grupie młodych ludzi, zaangażowanych w konspiracyjną walkę z hitlerowskim okupantem.

Międzynarodowy sukces przyniósł Wajdzie obraz "Kanał" (1956), opowieść o ostatnich godzinach życia powstańców warszawskich z kompanii, która przechodziła kanałami z Mokotowa do Śródmieścia. Kolejnym sukcesem Wajdy był "Popiół i diament" (1958) z niezapomnianą kreacją Zbigniewa Cybulskiego, uhonorowany na festiwalu w Wenecji.

W 2000 r. Andrzej Wajda otrzymał honorowego Oscara od amerykańskiej Akademii Filmowej za osiągnięcia życia i wkład w rozwój światowej kinematografii. We wrześniu 2013 r. premierę miał opowiadający o przywódcy Solidarności "Wałęsa. Człowiek z nadziei" w reż. Wajdy.

Henryk Bohdan Samsonowicz urodził się w 1930 r. w Warszawie. To historyk, mediewista, profesor i rektor Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1989-1991 minister edukacji narodowej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Kawaler Orderu Orła Białego.

Od 1980 r. działał w "Solidarności". W 1989 r. brał udział w obradach plenarnych Okrągłego Stołu. Po wyborach do Sejmu kontraktowego w tym samym roku został ministrem edukacji narodowej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. W 2010 r. prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Orderem Orła Białego, a 25 lutego 2011 r. powołał go w skład kapituły tego orderu.

Tytuły honorowego obywatela stolicy są co roku uroczyście nadawane 31 lipca na Zamku Królewskim, w przeddzień rocznicy wybuchu powstania warszawskiego - w Dniu Pamięci Warszawy. Przyznanie tego tytułu jest wyrazem najwyższego wyróżnienia i uznania dla zasług lub wybitnych osiągnięć obywateli polskich i cudzoziemców.

Tradycja nadawania godności honorowego obywatela sięga w Warszawie 1918 r. Jako pierwszego uhonorowano Józefa Piłsudskiego. Rada miasta nadawała tytuł w latach 1918-1929 osobom szczególnie zasłużonym dla stolicy. Tradycję wznowiono w 1992 r. Wyróżniona w ten sposób osoba otrzymuje akt nadania, odznakę i legitymację.

Zgodnie z przepisami każdy z klubów wchodzących w skład rady miasta może zaproponować swojego kandydata do tytułu honorowego obywatela. Ostateczna decyzja podejmowana jest większością głosów.