Broniewski: 40. rocznica śmierci poety
40 lat temu, 10 lutego 1962 roku, zmarł poeta Władysław Broniewski, autor, m.in. utworów: "Dymy nad miastem", "Troska i pieśń", "Krzyk ostateczny", "Bagnet na broń", "Mazowsze" i "Anka".
Broniewski jako uczeń szkoły średniej działał w organizacji niepodległościowej, w 1915 roku wstąpił do Legionów Polskich. Walczył na froncie I wojny światowej, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1921 roku, gdzie został odznaczony za waleczność.
W późniejszym okresie poeta zbliżył się do lewicy i pism inspirowanych przez Komunistyczną Partię Polski. Był m.in. sekretarzem "Nowej Kultury". W 1925 roku wydał debiutancki tomik "Wiatraki". Wraz ze Standem i Wandurskim ogłosił manifest rewolucyjnej poezji proletariackiej "Trzy salwy". W latach 1925 - 1936 był sekretarzem redakcji "Wiadomości Literackich", redaktorem lewicowej "Dźwigni" i "Miesięcznika Literackiego". Za działalność komunistyczną został aresztowany.
W 1939 roku znajdował się we Lwowie. Aresztowany przez władze sowieckie okres 1940 -1941 spędził w więzieniu. W 1941 roku wstąpił do armii generała Władysława Andersa, z którą przeszedł na Bliski Wschód. Tam też wydał zbiór wierszy "Bagnet na broń" i "Drzewo rozpaczające". W 1945 roku wrócił do kraju.
W latach powojennych w jego twórczości na pierwszy plan wysunął sie nurt polityczno - propagandowy, czego przykładem są: "Słowo o Stalinie" z 1949 roku oraz "Nadzieja" z 1951 roku. Później jego twórczość zdominowały motywy osobiste i krajobrazowe. Tłumaczył też rosyjską poezję i prozę. (ej)
