Bitwa pod Grunwaldem. Co wydarzyło się 15 lipca 1410 roku?

Bitwa pod Grunwaldem to jedna z największych bitew w dziejach średniowiecznej Europy. Krwawy bój stoczono 15 lipca 1410 roku.

Na polach Grunwaldu z jednej strony stanęły połączone siły Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, z drugiej - wojska Zakonu Krzyżackiego, którego wsparło zachodnioeuropejskie rycerstwo. Naczelne dowództwo objęli król Władysław Jagiełło i książę Witold, a po stronie krzyżackiej - Urlich von Jungingen.

15 lipca 1410, około 8:00 rano, wojska polsko-litewskie stanęły u południowego wybrzeża jeziora Łubień. Krzyżacy nadchodzili od zachodu.

"Wielki mistrz czekał 4 godziny, aż sprzymierzeni przystąpią do bitwy. W tym czasie Jagiełło wysłuchał kolejnych mszy, dokonał pasowania na rycerzy, wydał dyspozycje do bitwy, a nawet zadbał o rozstawienie wart z zapasowymi końmi, na wypadek konieczności odwrotu. Krzyżacy nie zdecydowali się na atak. Nie widząc przeciwnika, bali się zasadzki. Oba wojska rozdzielała licząca około 5 km, pagórkowata przestrzeń. Przez środek pól grunwaldzkich płynął, nieistniejący już dziś Wielki Strumień" - przypomina Muzeum Historii Polski.

Wielki Mistrz Krzyżacki - przed bitwą pod Grunwaldem - przysłał do króla Władysława Jagiełły i księcia Witolda dwóch heroldów. Ci, wręczając im dwa miecze, zadeklarowali gotowość, by cofnąć się, robiąć pole Polakom i Litwinom. "Wielki mistrz pruski Ulryk śle tobie i twojemu bratu przez nas, swoich heroldów, te dwa miecze w pomoc do zbliżającej się walki, abyś przy tej pomocy i orężu nie tak gnuśnie i z większą, niżeli okazujesz odwagą, wystąpił do bitwy; a iżbyś się nie chował w tych gajach i zaroślach, ale na otwartym polu wyszedł walczyć” - mówili heroldzi. Władysław Jagiełło wziął miecze, ale poselstwo przyjął mimo uszu.

Jaka była liczebność wojsk pod Grunwaldem?

• Polacy i Litwini: ponad 30 tys. jazdy, 2 tys. piechoty.
• Krzyżacy: 16 tys. jazdy, 5 tys. piechoty i 5 tys. czeladzi.

Bitwa pod Grunwaldem złamała potęgę Krzyżaków w Europie. Nigdy więcej nie zagrozili oni już Polsce i Litwie. Potwierdziła też znaczenie unii Polski z LItwą.