Według ustaleń badaczy z Pacific Northwest National Laboratory, żyjące w glebie bakterie Shewanella chłoną uran z otoczenia, po czym w polimerowych otoczkach swoich komórek utleniają go. Tak powstały dwutlenek uranu, w przeciwieństwie do uranu w czystej postaci, nie rozpuszcza się w wodzie i dzięki temu powoduje mniejsze skażenie.
W Stanach Zjednoczonych skażenie wód powierzchniowych uranem stanowi poważny problem. Według szacunków Departamentu Energii, ponad 2,5 miliardów litrów wód gruntowych w tym kraju może być skażonych tym pierwiastkiem. Przyczyną są głównie odpady powstające w wyniku produkcji broni nuklearnej.
Odkrycie mechanizmu, za pomocą którego Shewanella utleniają uran, może pomóc w zabezpieczeniu skażonych uranem terenów. Dzięki wykorzystaniu bakterii będzie można uniknąć dalszego przenikania uranu do wody.
Cząsteczki dwutlenku uranu nie tylko nie rozpuszczają się w wodzie, ale także o wiele wolniej rozprzestrzeniają się w glebie niż sam uran. Ponadto polimerowa substancja otaczająca komórkę bakterii wiąże cząsteczki dwutlenku uranu, izolując je od środowiska.
Mikroskopijne kulki dwutlenku uranu (pięć nanometrów średnicy) powstają, jak ustalili naukowcy, przy pomocy dwóch białek, znajdujących się w polimerowej błonie zewnątrzkomórkowej bakterii. W podobny sposób Shewanella wiążą inne metale (np. żelazo lub mangan) z otaczającego je środowiska.
