5. rocznica śmierci Miry Zimińskej-Sygietyńskiej
26 stycznia mija 5. rocznica śmierci Miry Zimińskiej-Sygietyńskiej, aktorki, choreografki, współzałożycielki - wraz z Tadeuszem Sygietyńskim, Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca Mazowsze.
25.01.2002 | aktual.: 22.06.2002 14:29
Po śmierci męża, przez ponad 40 lat Mira Zimińska-Sygietyńska kierowała Mazowszem. W tym czasie zespół odwiedził ponad 40 krajów, w których dał ponad 2,6 tys. przedstawień, oglądanych przez 15 mln widzów.
Mira Zimińska-Sygietyńska urodziła się 22 lutego 1901 r. w Płocku. Debiutowała jeszcze jako dziecko, występując w płockim teatrze, gdzie pracowali jej rodzice. W 1917 r. wyszła za mąż za nauczyciela gry na fortepianie, Jana Zimińskiego. Wkrótce zostali zaangażowani do teatru w Płocku, a następnie w Radomiu.
W Radomiu Mira Zimińska zagrała pierwszą większą rolę - w "Aszantce" Włodzimierza Perzyńskiego. Została wówczas zauważona przez właściciela kabaretu Qui Pro Quo, który zaproponował jej pracę. Razem z mężem przeniosła się do Warszawy. Niedługo potem ich małżeństwo się rozpadło.
W Warszawie Mira Zimińska poznała Tadeusza Sygietyńskiego, kompozytora piosenek do tekstów Mariana Hemara, a także Adolfa Dymszę, Antoniego Słonimskiego i Juliana Tuwima.
W latach 20. Mira Zimińska grała m.in. w filmach "Wszystko się kręci" Danny'ego Kadena, "O czym się nie mówi" i "O czym się nie myśli" Edwarda Puchalskiego, "Iwonka" Emila Chaberskiego, "Na Sybir" Henryka Szaro, "Każdemu wolno kochać" Mieczysława Krawicza, "Manewry miłosne" Jana Nowiny-Przybylskiego, "Ada to nie wypada" Konrada Toma oraz "Papa się żeni" Michała Waszyńskiego.
Występowała także na scenie teatralnej, grała ze Stefanem Jaraczem i Marią Modzelewską w sztuce "Artyści" w tłumaczeniu Mariana Hemara. Występowała w "Lekkomyślnej siostrze", "Pannie Maliczewskiej" Gabrieli Zapolskiej, "Moralności pani Dulskiej", "Madame Sans-Gene", "Chorym z urojenia" i "Żołnierzu królowej Madagaskaru".
W 1934 roku Zimińska została redaktorem "Dub Smalonych", dodatku satyrycznego do "Kuriera Porannego". Z pismem tym współpracowali: Konstanty Ildefons Gałczyński, Artur Maria Swinarski, Magdalena Samozwaniec, Tadeusz Breza i Witold Gombrowicz, ilustracje tworzyła Maja Berezowska.
Podczas wojny Mira Zimińska była pielęgniarką. Pomagała chorym i uciekinierom. Występowała też z koncertami, z których dochód był przeznaczany na rzecz poszkodowanych. W 1940 roku aresztowano ją i uwięziono na Pawiaku. Została jednak uwolniona. Po powstaniu warszawskim, wraz z mężem Tadeuszem Sygietyńskim, trafiła do Pruszkowa, skąd razem uciekli. Mieszkali w Warszawie, Lublinie i Łodzi.
W grudniu 1948 roku w Karolinie Mira i Tadeusz Sygietyńscy rozpoczęli tworzenie zespołu Mazowsze, który stał się ambasadorem polskiej kultury w świecie.
Mira Zimińska-Sygietyńska zmarła w Warszawie, 26 stycznia 1997 r. (kar)
