Możliwość dochodzenia odszkodowań i zadośćuczynień za działalność na rzecz "niepodległego bytu Państwa Polskiego" w okresie od 1957 do 1989 r. wprowadził sejm nowelizując we wrześniu 2007 r. ustawę z 1991 r. Wprowadził jednak ograniczenie, że maksymalna kwota tego świadczenia może wynieść 25 tys. zł (za prześladowania w okresie 1944-56 takiego ograniczenia nie przewidziano). Ustawa przewidziała też, że podstawa prawna wniosku opozycjonisty może być tylko jedna: albo odszkodowanie za areszt, albo za niesłuszne skazanie, albo za internowanie - choćby nawet podsądnego spotkały wszystkie te trzy sytuacje.
Przepisy do TK zaskarżył Sąd Okręgowy w Opolu i na jego wniosek Trybunał stwierdził, że zaskarżone przepisy pozbawiły opozycjonistów prawa dochodzenia odszkodowania za doznaną krzywdę, a ograniczając maksymalną kwotę dopuszczalnego roszczenia, nieproporcjonalnie ograniczono prawa majątkowe obywateli. Za uznaniem niekonstytucyjności przepisów byli też we wtorek przedstawiciele Sejmu i Prokuratora Generalnego.
