Data 1 maja miała uczcić rocznicę strajku robotników w Chicago w 1886 r., brutalnie stłumionego przez policję. Stała się symbolem walki o prawa robotnicze. W Stanach Zjednoczonych Święto Pracy obchodzone jest jednak w pierwszy poniedziałek września, ponieważ majowa data łączona byłaby ze zbyt tragicznymi wydarzeniami.
Po raz pierwszy święto 1 Maja obchodzono w 1890 r., m.in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Belgii, Francji. Organizowane w tym dniu demonstracje i strajki przyczyniły się do radykalizacji ruchów robotniczych. Początkowo nielegalne manifestacje 1-majowe zostały później w wielu krajach oficjalnie uznane.
W Polsce, głównie na terenach zaboru rosyjskiego, pierwsze pochody i manifestacje robotnicze organizował II Proletariat i Związek Robotników Polskich. W 1891 r. w Łodzi i Żyrardowie doszło do starć z wojskiem, a następnie do represji władz carskich. Wśród późniejszych demonstracji największy zasięg miały wystąpienia z lat 1905-7 i 1917-19.
1 Maja wszedł do tradycji polskiego ruchu socjalistycznego. W okresie międzywojennym partie socjalistyczne i komunistyczne organizowały konkurencyjne pochody. Po wojnie komuniści obchodzili 1 maja święto swojej partii. W PRL 1 maja ustanowiono świętem państwowym.
W latach 80. niezależne od władz pochody i manifestacje organizowała w tym dniu solidarnościowa opozycja. Były one siłą rozbijane przez milicję, w latach 1982-1984 niejednokrotnie przekształcały się w starcia z oddziałami ZOMO. Uczestnicy demonstracji byli zatrzymywani i stawiani przed kolegiami do spraw wykroczeń.
Święto Józefa Rzemieślnika, patrona robotników, proklamował papież Pius XII w 1956 r.
