Urodził się w 1946 r. w Warszawie. Poseł na Sejm pięciu kadencji, były wiceminister i były minister finansów, były marszałek Sejmu.
Jest synem Wiktora Borowskiego, przedwojennego działacza Komunistycznej Partii Polski, po wojnie znanego jako dziennikarz i redaktor naczelny „Życia Warszawy”.
W 1968 r. Ukończył z tytułem magistra studia ekonomiczne w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Tego samego roku organizował protesty studentów przeciwko policyjnym metodom władzy, w wyniku czego został usunięty z PZPR i ukarany na uczelni naganą z ostrzeżeniem. Zakazano mu też pracy związanej kierunkiem jego studiów oraz wyjazdów zagranicznych. W 1975 r. znów został przyjęty do PZPR, do której należał do r. 1990.
W latach 1989-1991 był wiceministrem rynku wewnętrznego. W 1990 r. był jednym z współzałożycieli Socjaldemokracji Rzeczpospolitej Polskiej. W 1991 r. po raz pierwszy został posłem na Sejm. W 1999 r., gdy SdRP rozwiązała się, został członkiem SLD.
W latach 1993-1994 sprawował funkcję wiceprezesa Rady Ministrów oraz ministra finansów. A w latach 1995-1996 był szefem Urzędu Rady Ministrów.
W latach 1996-2001 był wicemarszałkiem Sejmu, a w latach 2001-2005 (IV kadencja) marszałkiem tej izby.
W 2004 r. był jednym z założycieli Socjaldemokracji Polskiej (SDPL) - nowej partii polskiej lewicy.
Rok później wystartował z ramienia SdPl w wyborach prezydenckich, plasując się na 4 pozycji. W turze udzielił poparcia Donaldowi Tuskowi.
W 2006 r. ubiegał się o fotel prezydenta Warszawy. Zajął trzecie miejsce. Uzyskał wtedy mandat radnego sejmiku mazowieckiego.
W 2007 r. został wybrany posłem na Sejm VI kadencji. Startował z list Lewicy i Demokratów.
Ma żonę i jedno dziecko.
