Zmarła wybitna polska pianistka

Kariera urodzonej w 1924 roku pianistki rozpoczęła się jeszcze przed wojną. Mając sześć lat pobierała już regularne lekcje gry, zaś od 1936 roku studiowała w klasie Henryka Sztompki - najpierw w konserwatorium toruńskim, a po wojnie w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Jej ostatnim mistrzem był Zbigniew Drzewiecki.

Od lat 50. prowadziła intensywną działalność koncertową. Występowała w ponad 50 krajach Europy, Ameryki Północnej i Południowej oraz Bliskiego i Dalekiego Wschodu, odbyła liczne tournée z wieloma orkiestrami krajowymi, spośród których należy wymienić Filharmonię Narodową i Wielką Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia. Towarzyszyli jej tacy mistrzowie batuty, jak: Josif Conta, Ogan Durian, George Georgescu, Carlo Zecchi oraz prawie wszyscy krajowi dyrygenci.

Brała udział w międzynarodowych festiwalach muzycznych w Anglii, Bułgarii, Holandii, dawnej Jugosławii, Niemczech, Rumunii, Japonii oraz w Polsce: w Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień", Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach.

W 1964 roku pianistka rozpoczęła działalność pedagogiczną, najpierw w krakowskiej potem warszawskiej Akademii Muzycznej. Wychowała ponad siedemdziesięciu pianistów. Do emerytury w 1996 roku prowadziła klasę fortepianu, kierując jednocześnie od roku 1972 II Katedrą Fortepianu. W latach 1972-73 pełniła funkcję rektora Akademii Muzycznej w Warszawie. Od 1988 roku datuje się jej aktywność społeczna w Fundacji Reginy Smendzianki. Na przełomie stuleci świat ujrzał podpisaną jej nazwiskiem monografię o wymownym tytule „Jak grać Chopina - próba odpowiedzi”.

Obszerny repertuar pianistki obejmował dzieła od baroku po współczesność, jednak szczególną uwagę poświęcała zawsze muzyce polskiej, zwłaszcza dorobkowi Chopina. Tę wyrazistą orientację odzwierciedla kilkanaście płyt artystki, opublikowanych przez tak prestiżowe wytwórnie płytowe jak Deutsche Grammophon, RCA czy Koch. W 1977 roku Smendzianka uzyskała tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1985 profesora zwyczajnego, wreszcie profesora honorowego Akademii Muzycznej w Warszawie. W 2002 roku odebrała doctora honoris causa tej uczelni. Była członkiem wielu stowarzyszeń muzycznych krajowych i zagranicznych. W 2001 została odznaczona Medalem Polonia Mater Nostra Est.