Zmarł Lech Paszkowski, publicysta i historyk Polonii australijskiej

Urodzony w 1919 roku w Warszawie Paszkowski brał udział w kampanii wrześniowej, w 1939 roku dostał się do niemieckiej niewoli i trafił na przymusowe roboty rolne w Meklemburgii.

Po 1945 roku nie zdecydował się wrócić do Polski; przez prawie trzy lata przebywał w obozach przejściowych w Niemczech. Dzięki pomocy dalszej rodziny w Australii dostał się tam i osiedlił w 1948 roku; w Australii mieszkał do śmierci.

Równolegle do pracy zawodowej poświęcił się badaniom nad historią australijskiej Polonii i szukaniem śladów polskich w Australii - tematem, który wcześniej nie był opracowywany. Jednocześnie, do emerytury w 1984 roku pracował w laboratorium elektrotechnicznym rady miejskiej w Melbourne, a badania historyczne nigdy nie stały się jego zasadniczą działalnością.

Pierwsza książka, będąca owocem pracy badawczej - "Polacy w Australii i Oceanii 1790-1940", ukazała się w 1962 roku. Jej drugie rozszerzone wydanie, tylko w jęz. angielskim, ukazało się w 1987 roku. Paszkowski jest także autorem pracy o geografie i podróżniku Pawle Edmundzie Strzeleckim - "Sir Paul Edmund Strzelecki: "Reflections of his life", która nie została przetłumaczona na język polski.

Po polsku w ostatnich latach ukazały się w trzech tomach wspomnienia Lecha Paszkowskiego pod wspólnym tytułem "Na falach życia".

Opublikował ok. 400 artykułów, głównie poświęconych mieszkającym w Australii Polakom, przede wszystkim w prasie polonijnej. Współpracował m.in. z wychodzącym w brazylijskiej Kurytybie czasopismem "Lud", wychodzącym w Perth "Echem", ukazującymi się w Melbourne "Tygodnikiem Katolickim" i "Tygodnikiem Polskim", a także tygodnikiem "Wiadomości", wydawanym w Londynie, oraz paryską "Kulturą". Jest również autorem artykułów biograficznych o australijskich Polakach.

W 1983 roku odwiedził Polskę.