Zabójstwa dzieci w Hipolitowie. 25 lat więzienia dla Beaty H.

- Oskarżona chciała śmierci tych wszystkich dzieci, jest winna wszystkich pięciu zabójstw - mówił, uzasadniając wyrok, sędzia Janusz Sulima. Sąd apelacyjny ocenił, że to pierwsze wyjaśnienia składane przez Beatę Z. w śledztwie były prawdziwe. Przywoływał też cytaty z jej listu do najstarszej córki, w którym oskarżona przyznała się do zabójstw.

Ale jednocześnie ocenił, że orzeczona przez sąd pierwszej instancji kara łączna 25 lat więzienia była "adekwatna do stopnia szkodliwości społecznej", oraz że spełni także swoje funkcje w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. A dożywocie, w ocenie sądu, może być orzeczone tylko wtedy, gdy brak jakichkolwiek okoliczności łagodzących.

Za okoliczności łagodzące wobec Beaty Z. sąd uznał to, że w śledztwie przyznała się i współpracowała z policją i prokuraturą (m.in. wskazała miejsca, gdzie pozostawiała dzieci), wyraziła skruchę, w liście do córki poprosiła o wybaczenie.

Sędzia Sulima zaznaczył, że nic nie może jednak usprawiedliwić tego, co zrobiła. Ale pytał też m.in., czy to także nie ojciec jest odpowiedzialny za los dzieci (konkubentowi Beaty Z. nie postawiono w tej sprawie zarzutów, bo w śledztwie nie znaleziono dowodów na jego współudział) oraz co w tej sprawie zrobili mieszkańcy Hipolitowa (zabójstwa miały miejsce w ciągu 12 lat).

Orzeczenie sądu pierwszej instancji, którym był Sąd Okręgowy w Łomży, zaskarżyły obie strony. Obrona chce uniewinnienia, ewentualnie uchylenia wyroku i zwrotu sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji. Złożyła też wniosek dowodowy o ponowne zbadanie Beaty Z. przez zespół biegłych psychologów i psychiatrów. Sąd apelacyjny go jednak oddalił. Ocenił bowiem, że nie ma podstaw, by opinię sporządzoną w śledztwie uznać za niepełną czy niejasną.

Prokuratura, która domagała się przed sądem pierwszej instancji - Sądem Okręgowym w Łomży - dożywocia, również zaskarżyła wyrok, bo uważa, że kara powinna być surowsza niż orzeczone 25 lat więzienia.

Ponieważ w takiej sytuacji sąd apelacyjny sam nie może orzec dożywocia, musiałby wyrok uchylić i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania sądowi w Łomży. W razie gdyby ten wniosek apelacyjny nie został uwzględniony, prokuratura chce by przy wyroku 25 lat więzienia sąd odwoławczy zastosował obostrzenie, tzn. zdecydował o możliwości opuszczenia przez Beatę Z. więzienia po 20 latach.

Łomżyńska prokuratura okręgowa oskarżyła mieszkankę Hipolitowa o zabójstwo dzieci, urodzonych w 2000, 2003, 2008, 2010 i 2012 roku - trzech chłopców i dwóch dziewczynek. Według śledczych kobieta świadomie pozostawiała dzieci po porodzie w takim miejscu i warunkach, w których nie miały szans na przeżycie - szczątki dwojga z nich znaleziono na strychu jej domu, dwojga kolejnych - w piwnicy i w stodole.

Szczątków piątego dziecka, utopionego - jak przyjęto w akcie oskarżenia - w stawie w Hipolitowie, mimo poszukiwań, nie udało się odnaleźć.

Zabójstwo, czy nieudzielenie pomocy?

W śledztwie Beata Z. przyznała się do zarzutów dotyczących zabójstw piątki dzieci. Mówiła też wtedy, że to postawa konkubenta, który nie interesował się nią, gdy zachodziła w kolejne ciąże, decydowała o tym, iż nie chciała tych dzieci. Na początku procesu przed sądem w Łomży, który trwał od listopada 2013 roku do maja tego roku, zmieniła jednak wyjaśnienia. Przyznała się wówczas nie do zabójstw noworodków, a jedynie do nieudzielenia im pomocy.

W maju łomżyński sąd uznał jednak Beatę Z. za winną wszystkich zarzucanych jej czynów i skazał na karę łączną 25 lat więzienia. W opisie czynów przyjął, że działała w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia i wbrew prawnemu obowiązkowi podjęcia opieki nad nowo narodzonymi dziećmi. Karę dożywocia, której chciała prokuratura, uznał jednak za "noszącą znamiona zemsty", a - jak podkreślił wtedy sąd - kara nie może być zemstą.