Wielkanocne święconka
W Wielką Sobotę w kościołach święci się pokarmy. Obrzęd święcenia pokarmów i napojów wielkanocnych jest znany w Kościele Wschodnim i Zachodnim od VIII wieku. W Polsce przyjął się na stałe w XV wieku. Początkowo święcono tylko baranka, później także inne pokarmy mięsne, jaja, ser, ryby, chleb, ciasto, wino oraz liczne przyprawy i zioła.
Jajo ma w wielu kulturach znaczenie sakralne - symbolizuje nowe życie, zmartwychwstanie, stworzenie i nieśmiertelność. Chleb ma przypominać o chlebie żywym, który zstąpił z nieba i o nakarmieniu głodnego ludu, który na pustkowiu słuchał słów Chrystusa. Baranek z cukru, ciasta lub masła przypomina o nocy paschalnej. Chrzan i pieprz symbolizują gorzkie zioła, z którymi Żydzi jedli baranka. Dla chrześcijan baranek jest symbolem Zmartwychwstałego Chrystusa.
W wielkanocnym koszyku nie może zabraknąć soli, która ma chronić przed zepsuciem. Kosz ze święconymi ustawia się w domu na honorowym miejscu, by w Niedzielę Wielkanocną spożyć świąteczne śniadanie, składające się głównie z poświęconych potraw. (an)
