Papież nie celebrował osobiście czwartkowych Mszy św. w bazylice watykańskiej: porannej Krzyżma Świętego i wieczornej Wieczerzy Pańskiej ze względu na artretyczne dolegliwości, na które cierpi już od miesiąca.
Jan Paweł II przewodniczył obu wielkoczwartkowym nabożeństwom, siedząc na ustawionym z boku ołtarza fotelu i ograniczając swoje uczestnictwo do symbolicznych gestów, homilii i błogosławieństwa.
Ojciec Święty, nie będąc w najlepszej formie fizycznej, skrócił też przygotowaną wcześniej do odczytania podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej homilię, w której raz jeszcze nawiązał do listu do kapłanów na Wielki Czwartek.
Jan Paweł II przypomniał w homilii, że sakrament eucharystii i sakrament pojednania łączy głęboka więź i zachęcił kapłanów, by na nowo ze zdumieniem rozważyli piękno sakramentu pojednania.
Z kolei w homilii wygłoszonej podczas porannej Mszy Krzyżma Świętego zdecydowanie napiętnował kapłanów, którzy nie _ dotrzymali zobowiązań podjętych w chwili składania święceń kapłańskich i którzy przeżywają chwile trudności i kryzysu_.
W wygłoszonej podczas mszy Krzyżma św. homilii papież nawiązał do tego fragmentu listu do kapłanów, w którym poruszył przypadki _ sprzeniewierzenia się niektórych kapłanów łasce otrzymanej w sakramencie święceń_.
Liturgia Wielkiego Czwartku upamiętnia ustanowienie Eucharystii oraz sakramentu kapłaństwa. Tego dnia w kościołach jest odprawiana tylko jedna Msza Święta. Po ewangelii jeden z kapłanów umywa nogi dwunastu starcom, na pamiątkę ostatniej wieczerzy, kiedy Jezus uczynił to swoim uczniom. (miz)
