Warszawski Dworzec Centralny - prawdziwa polska legenda - 5 grudnia skończy 40 lat. To właśnie on, obok Pałacu Kultury i Nauki jest najbardziej rozpoznawalnym budynkiem Śródmieścia. Dla jednych mógłby w ogóle nie istnieć, dla innych jest symbolem. Jedno jest pewne - to część warszawskiej historii. *W grudniu 1975 roku, mimo dziurawego dachu i nieszczelnych instalacji wodnokanalizacyjnych został oddany do użytku. W pośpiechu, przed wizytą radzieckiego przywódcy Leonida Breżniewa. *W tym miejscu, do 1944 roku w Warszawie stał piękny Dworzec Główny, został jednak zburzony przez Niemców podczas powstania warszawskiego . Lokalizacja nowego centralnego dworca kolejowego dla stolicy została wyznaczona przez Biuro Odbudowy Stolic w 1946. Przez kolejne 25 lat powstawało kilka koncepcji układu i budynku dworca – wszystkie autorstwa architekta Arseniusza Romanowicza – jednak na przeszkodzie ich realizacji wciąż stawały względy finansowe.
W 1972 podjęto decyzję o budowie nowoczesnego dworca dalekobieżnego. Ukończono go 5 grudnia 1975 i wkrótce potem przejął on obsługę większości pociągów. Powstał według projektu Romanowicza przy współpracy Piotra Szymaniaka, przy czym w trakcie budowy projekt był wielokrotnie zmieniany, co odbiło się nie tylko na jakości robót, ale także na funkcjonalności dworca. Zobaczcie unikalne zdjęcia Narodowego Archiwum Cyfrowego z budowy dworca i te, które pokazują, jak zmieniał się przez lata.
