Ponowne ustawienie popiersia w historycznej lokalizacji w całości chce sfinansować polska sekcja Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Członków Legii Honorowej. Pozytywnie w tej sprawie wypowiedzieli się stołeczny konserwator zabytków, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa i radni dzielnicy Śródmieście.
Pierwszy, uważany za niezbyt udany pomnik cesarza, został odsłonięty w tym miejscu (na ówczesnym pl. Wareckim) w setną rocznicę jego śmierci - 5 maja 1921 r. Popiersie stanęło na kolumnie, na cokole umieszczono tablicę informującą o przemianowaniu placu na Plac Napoleona. Autorem pomnika był rzeźbiarz Jan Antoni Biernacki. Po kilku miesiącach dzieło zniknęło z placu, a jego późniejsze losy nie są bliżej znane.
Pomnik, który teraz ma stanąć u wylotu ulic Sienkiewicza i Wareckiej, ma być kopią tego, który 3 maja 1923 r. odsłonięto na terenie ówczesnej Wyższej Szkoły Wojennej, w pobliżu skrzyżowania ulic Koszykowej i Suchej (obecnie Krzywickiego). Miał on wysokość około trzech metrów i składał się z popiersia wspartego na czterech zrywających się do lotu orłach. Na cokole umieszczono monogram cesarza zwieńczony koroną i inskrypcję "Wielkiemu wodzowi Wyższa Szkoła Wojenna".
Z rozebranego po II wojnie światowej pomnika zachowało się jedynie popiersie, stojące obecnie na terenie Muzeum Wojska Polskiego. Teren, gdzie pomnik stał przed wojną, został zabudowany i nie jest możliwe zrekonstruowanie go w tym miejscu.
Twórcą popiersia cesarza był mjr Michał Kamieński, autor dwóch innych warszawskich monumentów - stojącego obecnie w Parku Ujazdowskim pomnika Ignacego Jana Paderewskiego oraz pomnika Dowborczyków, ustawionego przed Muzeum Wojska Polskiego.
