W Bielsku-Białek odnowiono grób płk. Kossarka, bohatera wojny z bolszewikami

Wiceminister obrony narodowej Maciej Jankowski przypomniał, że bielska uroczystość poprzedziła Święto Wojska Polskiego. - To czas, gdy (...) pamiętamy o goryczy porażek i słodyczy zwycięstw. Przede wszystkim pamiętamy, że nie były to tylko wojskowe formacje, ale konkretni żołnierze. Wielu z nich zapłaciło życiem w walce o Ojczyznę. (...) Wielu przeżyło (...) i nieco w zapomnieniu kontynuowało swój los. Takim przypadkiem był bohaterski i zasłużony płk Kossarek. Tak się losy złożyły, że po wojnie żył w cieniu, a grób jego uległ zapomnieniu - powiedział Jankowski.

Szef Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa Andrzej Kunert podczas uroczystości przywołał maksymę, która znajduje się nad wejściem na cmentarz w Zakopanem: "Ojczyzna to ziemia i groby. Narody tracąc pamięć tracą życie". - Polska i Polacy muszą mieć strasznie pojemną tę pamięć, bo ogromnie wiele postaci musi w niej pomieścić. Pamięć musi być żywa. Jednym z takich pięknych przypadków żywej pamięci jest dzisiejsza uroczystość - powiedział Kunert.

Grób został odrestaurowany staraniem społecznego opiekuna Bogdana Ścibuta ze Związku Żołnierzy NSZ. - Na tym cmentarzu spoczywają członkowie mojej rodziny. Odwiedzając ich grób jesienią 2012 r. zwróciłem uwagę na zaniedbaną mogiłę z widocznym Virtuti Militari. Okazało się, że to mogiła płk. Józefa Kossarka i jego żony Marianny, którzy zmarli bezpotomnie. Zacząłem zabiegać o odrestaurowanie ich miejsca pochówku. Dzieło sfinansowała Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa - powiedział.

Jak podkreślił wiceminister nie jest możliwe, by w pełni zaopiekować się z punktu widzenia władz centralnych wszystkim miejscami pochówku żołnierzy. - Dlatego tak ważne są inicjatywy ludzi dobrej woli, by żaden żołnierz nie leżał w zapomnieniu i żadnemu nie brakowało godnego miejsca spoczynku - dodał.

Płk Józef Kossarek urodził się w 1889 r. w Dziewiętnikach-Bóbrce koło Lwowa. W latach 1912-1914 należał do Drużyn Strzeleckich. Po wybuchu I wojny światowej został wcielony do armii austriackiej, gdzie służył w artylerii. Po wojnie zgłosił się do polskiego wojska. Walczył w obronie Śląska Cieszyńskiego przeciwko czeskiej agresji w 1919 r., a później także z bolszewicką Rosją. W bitwie pod Dyneburgiem został ranny i odznaczony orderem Virtuti Militari. Walczył też w bitwie warszawskiej. Został czterokrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

Kossarek pozostał w wojsku jako oficer zawodowy artylerii. W 1934 r. otrzymał awans na podpułkownika i został zastępcą dowódcy 10. Kaniowskiego Pułku Artylerii Lekkiej w Łodzi. W kampanii wrześniowej był jego dowódcą. Nocą z 25 na 26 września wskutek działań wojsk niemieckich i sowieckich, strat i wyczerpania amunicji Kossarek rozwiązał pułk. Dowódca trafił do niewoli niemieckiej, w której przebywał do 1945 r. Po wojnie zamieszkał w Bielsku-Białej. Pracował jako technik budowlany. Zmarł 11 sierpnia 1957 r.