Ustalenia Okrągłego Stołu: "Gazeta Wyborcza"
Pierwszy numer „Gazety Wyborczej”, który ukazał się 8 maja 1989 roku, był zarazem pierwszym od kilkudziesięciu lat wydaniem niezależnego dziennika nie tylko w Polsce, ale w całym bloku wschodnim. „Gazeta” ujrzała światło dzienne dzięki ustaleniom Okrągłego Stołu.
Jednym z punktów spornych podczas precedensowych obrad rządzącej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej z opozycją, było przełamanie monopolu PZPR w dziedzinie środków masowego przekazu. Opozycyjnym działaczom udało się wywalczyć prawo do emitowania raz na tydzień półgodzinnej audycji w telewizji i godzinnej w radiu, zgodzono się także na reaktywowanie „Tygodnika Solidarność” (którego wydawanie było zawieszone od końca 1981 roku), tygodnika NSZZ Rolników Indywidualnych, oraz – co najważniejsze – ogólnokrajowego dziennika.
Nazwa nowego tytułu wzięła się stąd, że dziennik miał być gazetą wyborczą firmowaną przez Komitet Obywatelski przy Lechu Wałęsie. Rzeczywiście, pierwszy, liczący osiem stron numer, zawierał głównie listę i opisy opozycyjnych kandydatów do parlamentu. Redaktorem naczelnym Wałęsa mianował Adama Michnika, który przekonał przewodniczącego „Solidarności” do swojej kandydatury w czasie wspólnej podróży pociągiem z Gdańska do Warszawy.
Początkowy nakład „GW” wynosił 150 tys. egzemplarzy. Cały zespół redakcyjny, składający się głównie z ludzi związanych z podziemnym „Tygodnikiem Mazowsze”, liczył zaledwie około dwudziestu osób. Cena numeru do sierpnia 1989 roku wynosiła 50 zł. Jak wspominają dawni redaktorzy, z powodu złej jakości druku, zdjęcia publikowane w pierwszych wydaniach „Gazety” były głównie źródłem frustracji fotoreporterów i czytelników, którzy pytali „czy ta plama to Kuroń czy kukułka?". (uk)
