Tadeusz Mazowiecki kończy 80 lat

Tadeusz Mazowiecki urodził się 18 kwietnia 1927 roku w Płocku. Ukończył prawo w Uniwersytecie Warszawskim. W latach 50. działał w stowarzyszeniu PAX, z którego został usunięty w 1955 roku za bunt przeciwko przewodniczącemu Bolesławowi Piaseckiemu. Rok później założył warszawski Klub Inteligencji Katolickiej. Był również współtwórcą oraz redaktorem naczelnym katolickiego miesięcznika "Więź".

W latach 1961-72 zasiadał w Sejmie PRL z ramienia Koła "Znak". W 1968 był jednym z sygnatariuszy interpelacji w sprawie wydarzeń marcowych. W 1971 roku podjął nieudaną próbę powołania niezależnej komisji sejmowej do zbadania wypadków grudniowych na Wybrzeżu, za co nie został dopuszczony do ubiegania się o następną kadencję.

W 1976 roku podpisał się pod protestem przeciwko zmianom w konstytucji, utwierdzającym zależność od Związku Radzieckiego. W 1980 został przewodniczącym komisji ekspertów Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego, a następnie doradcą NSZZ "Solidarność".

Od 1981 roku do wprowadzenia stanu wojennego był redaktorem naczelnym "Tygodnika Solidarność". Internowany 13 grudnia 1981 roku, przebywał w obozach do grudnia 1982. Po zwolnieniu współpracował z Lechem Wałęsą. Był doradcą Krajowej Komisji Wykonawczej i członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, uczestnikiem obrad "Okrągłego Stołu".

W 1989 roku Mazowiecki został jedenastym premierem powojennej Polski i pierwszym spoza lewicy. Stworzył rząd koalicyjny z udziałem "Solidarności", PZPR, ZSL i SD. Rok później kandydował w wyborach prezydenckich. Zajął trzecie miejsce za Lechem Wałęsą i Stanem Tymińskim. Po porażce złożył dymisję gabinetu. Od 1991 do 1997 roku był posłem na Sejm.

Był jednym z założycieli Unii Demokratycznej. Od 1991 roku przewodniczył tej partii, a następnie, do 1995 roku - Unii Wolności. W latach 1998-2002 roku zasiadał w Radzie Politycznej Unii Wolności. Wystąpił z ugrupowania w listopadzie ubiegłego roku. Tłumaczył wówczas, że opuszcza Unię, ponieważ jej członkowie wchodzą do zarządów samorządowych z Samoobroną - partią destrukcji demokratycznej w Polsce.

W latach 1992 roku został ONZ-owskim sprawozdawcą konfliktu w byłej Jugosławii. Po trzech latach jako jedyny wysoki funkcjonariusz ONZ, podał się do dymisji na znak protestu przeciw bierności wspólnoty międzynarodowej. Jest pierwszym Polakiem, który otrzymał order herbu Bośni - jedno z najwyższych odznaczeń Republiki Bośni i Hercegowiny, przyznawane osobom zasłużonym dla kraju.

Mazowiecki jest członkiem PEN-Clubu, autorem książek i prac, między innymi książki "Druga twarz Europy". Otrzymał wiele nagród polskich i zagranicznych między innymi prestiżowe wyróżnienie "Premio Napoli" w dziedzinie prozy i publicystyki. Jest pierwszym laureatem nagrody Św. Wojciecha, przyznawanej za zasługi osobie, która przyczyniła się do duchowej integracji narodów Europy Środkowej z ogólnoeuropejską wspólnotą narodów. Został także uhonorowany Orderem Orła Białego. W 1998 prezydent Republiki Francuskiej nadał mu godność Wielkiego Oficera, czyli drugi stopień Legii Honorowej. Mazowiecki otrzymał też tytuł doktora honoris causa Akademii Ekonomicznej w Katowicach, Uniwersytetu Warszawskiego oraz uniwersytetów w Louvain w Belgii, Genui we Włoszech oraz w Giessen w Niemczech.