Stonehenge miejscem uzdrawiania chorych?

Najwcześniejsze konstrukcje na miejscu słynnych kamiennych kręgów w Stonehenge powstały ponad 5 tys. lat temu. Dwa kręgi, wyznaczone przez pionowo ustawione bloki skalne, od lat stanowią zagadkę dla archeologów. Badacze wciąż toczą dyskusję na temat wykorzystania w przeszłości tej niecodziennej budowli.

Najpowszechniej przyjmowana jest teoria mówiąca o kultowym przeznaczeniu obiektu. Usytuowanie głównej osi budowli sugeruje astronomiczne powiązania Stonehenge - kult ciał niebieskich w epoce neolitu i brązu; główna aleja wskazuje punkt na horyzoncie, w którym słońce wschodzi w dzień przesilenia letniego.

Prof. Timothy Darvill, dyrektor Wydziału Archeologii Uniwersytetu Bournemouth i wieloletni badacz Stonehenge, proponuje jednak inne wyjaśnienie.

Jego zdaniem, dla użytkowników Stonehenge najważniejszym okresem w roku była zima, a zwłaszcza dzień przesilenia zimowego. Właśnie wtedy sanktuarium wyznaczone przez kamienne kręgi prawdopodobnie miało dla neolitycznych mieszkańców Wysp Brytyjskich największą moc. Według naukowca, nie przybywali oni tam w celu obserwacji ciał niebieskich ani składania ofiar bóstwom astronomicznym, ale aby prosić o zdrowie i uleczenie.

Uważam, że w przypadku Stonehenge rolę głównego bóstwa pełnił prehistoryczny odpowiednik greko-rzymskiego uzdrawiającego boga Apollona - ocenił prof. Darvill. Zdaniem angielskiego badacza, wskazuje na to m.in. pochodzenie materiału, z którego wykuto kamienne bloki wyznaczające wewnętrzny krąg. Pochodzą one z Preseli Hills w zachodniej Walii. Zostały przetransportowane z odległości prawie 250 km.

Jeszcze we wczesnym średniowieczu istniał zwyczaj pozyskiwania magicznych kamieni z terenów Walii. Region ten, począwszy od starożytności, znany był jako miejsce magiczne, pełne świętych źródeł. Prof. Darvill uważa, że kilkutonowe głazy wewnętrznego kręgu zostały przetransportowane na równinę Salisbury, aby mogły pełnić rolę wielkich talizmanów uzdrawiających.

Potwierdzenie uzdrawiającego i magicznego zastosowania Stonehenge w przeszłości może stanowić analiza pochówków, odnajdywanych w okolicy kręgów. W wielu odsłoniętych grobach pochowano ludzi z widocznymi śladami chorób - ze skrzywieniami lub złamaniami kości. Prof. Darvill sądzi, że były to osoby, które zmarły po długiej pielgrzymce do magicznego sanktuarium.

Pełną argumentację swojej nowej teorii prof. zawarł w ostatniej publikacji na ten temat pt."Stonehenge: The Biography of a Landscape".