Ksiądz Sopoćko urodził się w Nowosadach w archidiecezji wileńskiej. W 1910 roku wstąpił do seminarium duchownego w Wilnie. Po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych otrzymał święcenia kapłańskie w 1914 roku. Pracował jako wikariusz, a następne w 1918 roku pojechał do Warszawy, by studiować teologię moralną. Pełnił też jednocześnie funkcję kapelana wojskowego i studiował w Wyższym Instytucie Pedagogicznym.
W kolejnych latach był proboszczem garnizonu wojskowego w Wilnie, wykładowcą Wyższego Kursu Nauczycielskiego. Od 1928 roku wykładał teologię pastoralną na Uniwersytecie Wileńskim.
W 1927 roku został mianowany ojcem duchownym Biskupiego Seminarium w Wilnie.
Był spowiednikiem zakonnic z różnych zgromadzeń.
Od 1933 roku był kierownikiem duchowym siostry Faustyny Kowalskiej. Od tamtego czasu szerzył ideę Miłosierdzia Bożego.
W czasie drugiej wojny światowej ukrywał się, by uniknąć aresztowania. Wykładał w podziemnym seminarium duchownym. W 1944 roku założył zgromadzenie sióstr Miłosiernego Zbawiciela. Od pierwszych sześciu kandydatek przyjął wtedy śluby prywatne w kaplicy sióstr karmelitanek w Wilnie.
Od 1947 roku pracował w seminarium duchownym w Białymstoku. Prowadził działalność na rzecz walki z alkoholizmem.
Zmarł w tym mieście w 1975 roku, mając opinię "świętego kapłana".
Nie wiadomo jeszcze, kiedy odbędzie się beatyfikacja księdza Sopoćki.
Siostra Faustyna Kowalska (1905-1938), inicjatorka kultu Miłosierdzia Bożego, została kanonizowana w 2000 r. przez papieża Jana Pawła II. * Sylwia Wysocka*
