Spotkanie miłośników piwa w Szczecinie
Butelki do piwa przeznaczone specjalnie dla niewidomych, widoki nieistniejących już browarów czy etykiety zastępcze z czasów PRL można było zobaczyć w sobotę w Szczecinie podczas spotkania birofili, czyli miłośników piwa i związanych z nim przedmiotów.
12.04.2003 | aktual.: 12.04.2003 18:04
Jednym z ciekawszych eksponatów zaprezentowanych podczas towarzyszącej spotkaniu giełdy były butelki z trzech szczecińskich browarów, produkowane bezpośrednio po I wojnie światowej. W zależności od browaru na szyjce znajduje się jeden, dwa lub trzy wypukłe pierścienie po to, aby niewidomi inwalidzi wojenni mogli bez przeszkód rozpoznać, skąd pochodziło piwo.
Kolekcjoner z Czech przywiózł do Szczecina m.in. współczesne etykietki z jednego z tamtejszych browarów, tzw. "babki-zdrapki". Ich specyfika polega na tym, że przedstawiają wizerunki atrakcyjnych niewiast odzianych jedynie w skąpe bikini. Piwosz w trakcie konsumpcji napoju może jednocześnie zabawiać się zdrapywaniem bikini tak, że po opróżnieniu butelki niewiasta pokazuje się w całkowitym negliżu. Podobno "babki-zdrapki" cieszą się wielką popularnością wśród niemieckich kolekcjonerów.
Ostatnio wśród birofili największym zainteresowaniem cieszą się papierowe paski z sześciopaków, firmowe długopisy, zapalniczki, koszulki oraz modele samochodów ciężarowych - wszystkie te przedmioty łączy to, że muszą być znakowane logo browaru.
Napój przypominający piwo pojawił się około 6,5 tys. lat p.n.e. na terenie Mezopotamii, czyli dzisiejszego Iraku. Sumerowie, ówcześni mieszkańcy tych ziem, wyrabiali ów napój, pozostawiając pokruszone zbożowe placki w wodzie przez kilka dni, do czasu ich fermentacji. Starożytni Grecy i Rzymianie preferowali wino, piwo uważając za napój barbarzyńców. Lubowali się w nim bowiem Germanie, a uzyskiwali je poddając fermentacji ziarna jęczmienia.
W średniowieczu piwo stało się podstawą wyżywienia ludności miast - składnikiem codziennej diety była piwna polewka, czyli zupa przygotowywana na bazie piwa z dodatkiem twarogu i żółtka. Piwo warzono w klasztorach, a także w browarach w miastach. Brak jednoznacznej receptury powodował, że smak napoju znacznie różnił się od siebie w zależności od miejsca powstania. W roku 1516 problem rozwiązał władca Bawarii Wilhelm IV, który wprowadził przepis określający rygorystycznie, jakiego rodzaju składniki mają być używane.
Około roku 1500 do warzenia piwa wprowadzono chmiel, co znacznie ułatwiło jego produkcję. Ten sposób warzenia piwa pozostał niezmienny do lat trzydziestych XIX w., kiedy to w browarach zaczęto używać maszyn parowych. Piwo w obecnym stanie rozpowszechniło się po odkryciu francuskiego chemika Ludwika Pasteura metody pasteryzacji, co umożliwiło jego długie przechowywanie. Charakterystyczną "piankę" piwo uzyskało w II poł. XIX w. po przeprowadzeniu przez piwowarów w czeski Pilźnie tzw. "dolnej fermentacji" w temperaturze 7-12 stopni Celsjusza. (aka)
