"Sklonowanie psa nie zagraża ludziom"

Zdaniem prof. Zwierzchowskiego, genetyka zwierząt i biologa molekularnego, główna korzyść ze sklonowania psa - o czym poinformowali w najnowszym "Nature" naukowcy z Korei Południowej - to uzyskanie kolejnego zwierzęcego modelu doświadczalnego, na przykład do badań genetycznych.

Profesor zgodził się z przypuszczeniami południowokoreańskich uczonych, że znajomość techniki klonowania psów pomoże badać, w jakim stopniu geny, a w jakim środowisko przyczyniają się do różnic miedzy rasami tych zwierząt.

Być może badania porównujące, na ile ważny jest wpływ genomu na funkcjonowanie organizmu ssaka-psa, a na ile wpływ środowiska, będą mogły przyczynić się do poznawania praw rządzących organizmami ludzkimi - uważa genetyk.

Zaznacza jednak, że "sklonowany pies nie musi być pod tym względem bardziej użyteczny niż mysz (sklonowana po raz pierwszy w 1998 roku na Hawajach)." W naszym instytucie w Jastrzębcu od dawna prowadzone są badania nad związkiem genotypu u myszy z ich odpornością na stres - dodaje.

Według prof. Zwierzchowskiego, umiejętność klonowania kolejnego ssaka nie zbliży naukowców do klonowania ludzi. Skoro nie zbliżyło ich do tego sklonowanie małpy (rezusa w 2000 r.), która jest bardziej podobna do człowieka niż pies, to tym bardziej nie zbliży do tego sklonowanie psa - argumentuje.

Genetyk tłumaczy, że obecnie są na świecie uczeni dysponujący wiedzą pozwalającą im sklonować człowieka, "ale żaden poważny naukowiec się tego nie podejmie, bo straciłby reputację; istnieją bowiem ograniczenia etyczne zabraniające eksperymentowania z ludzkim życiem". Przeszkodą dla osób, które chciałyby klonować ludzi, nie są obecnie ograniczenia techniczne, lecz etyczne - podkreśla profesor.

Wśród sklonowanych do tej pory zwierząt są m.in. owca (1997), byk (1998), mysz (1998), koza (1999), małpa rezus (2000), świnia (2000), bizon (2000) i kot (2002).