Skąd się wziął indyk na amerykańskim stole?
Święto dziękczynienia jest najchętniej obchodznym amerykańskim świętem. Po pierwsze jest to laickie święto i jednakowo czczą je muzułmanie, Żydzi czy chrześcijanie, a po drugie przypada zawsze w czwartek i trwa aż do niedzieli. Jego nieodłącznym atrybutem jest pieczony indyk.
Jako pierwsi do dziękczynnej uczty zasiedli 23 listopada 1621 r. tzw. pielgrzymi, którzy rok wcześniej przybyli na pokładzie statku "Myflower" do Ameryki, uciekając z Anglii przed prześladowaniami religijnymi. Pielgrzymi byli purytanami, wyznawcami odmiany kalwinizmu.
Ich pierwsza zima była druzgocąca. Zmarło 46 ze 102 osób zaokrętowanych na "Myflower". Tym, którzy przeżyli wszystko miały wynagrodzić bardzo udane żniwa 1621. Koloniści zadecydowali uczcić to świętując, wraz z 91 Indianami, którzy pomogli Pielgrzymom przetrwać ich pierwszy rok. Święto trwało trzy dni. Nie jest pewne, czy indyk był częścią ich ucztowania. Jednakże jest pewne, że mieli dziczyznę z jelenia. Termin "indyk" był używany wówczas na określenie jakiegokolwiek drobiu.
Święto zostało opisane w relacji przywódcy kolonii, Edwarda Wislowa: "Nasze plony były zebrane, nasz gubernator wysłał czterech ludzi po drób, abyśmy mogli po specjalnym obrzędzie rozradować się razem, zgromadziwszy owoc naszej pracy. We czterech jednego dnia nabili tyle drobiu, że z niewielką pomocą z zewnątrz całemu towarzystwu wystarczyło go na tydzień. W owym czasie pomiędzy różnymi rozrywkami utrudziliśmy ramiona. Wielu Indian przybywało do nas - ich najwyższy Król Massasoit i jakieś dziewięćdziesiąt mężczyzn, których przez trzy dni gościliśmy i zabawiali. I choć nie zawsze dotąd bywało tak obficie jak tym razem, to niech Boża dobroć, od której tak dalecy jesteśmy, zechce byśmy często życzyli wam być uczestnikami naszej obfitości."
Na podstawie: www.pilgrims.net