Siedzący tryb życia przyspiesza proces starzenia się
Siedzący tryb życia może nas postarzać przedwcześnie - wynika z badań brytyjskich naukowców z King's College w Londynie, o czym informuje internetowy serwis BBC.
29.01.2008 | aktual.: 29.01.2008 12:50
Ich badania przeprowadzone na bliźniętach pokazują, że osoby, które wypełniają wolny czas aktywnością fizyczną, wydają się biologicznie młodsze od spędzających życie na siedząco.
Pozbawiony aktywności fizycznej tryb życia wpływa na skracanie się ważnych fragmentów DNA nazywanych telomerami - piszą naukowcy w periodyku "Archives of Internal Medicine".
Ich badania sugerują, że brak aktywności fizycznej nie tylko sprawia, że ludzie stają się mniej odporni na choroby, ale sam w sobie może przyspieszać proces starzenia się.
Naukowcy z King's College przebadali 2401 par bliźniąt rasy białej, od których pobrano próbki DNA. Badani wypełniali też kwestionariusz dotyczący poziomu ich aktywności fizycznej.
Badacze skoncentrowali się na telomerach - krótkich, powtarzalnych sekwencjach DNA na końcu chromosomów, które zabezpieczają je przed uszkodzeniem. Wraz z wiekiem człowieka telomery skracają się, a komórki organizmu stają się bardziej podatne na uszkodzenia. Badając zwłaszcza białe ciałka krwi, badacze odkryli, że co roku telomery tracą przeciętnie 21 swoich składowych części nazywanych nukleotydami.
Ale u mężczyzn i kobiet, którzy w wolnym czasie byli mniej aktywni fizycznie, telomery leukocytów były krótsze niż u bardziej aktywnych osób.
Przeciętna długość telomeru u osób, które miały przynajmniej 16 minut aktywności fizycznej w ciągu tygodnia, była o 200 nukleotydów krótsza niż u tych, którzy w ciągu tygodnia na dość intensywną aktywność fizyczną, taką jak bieganie, tenis, aerobik, poświęcali 199 minut.
U najbardziej aktywnych telomery miały długość porównywalną z telomerami ludzi średnio 10 lat młodszych.
Badania sugerują, że u ludzi pozbawionych aktywności fizycznej komórki są bardziej podatne na uszkodzenia związane z działaniem wolnych rodników i na procesy zapalne. Również stres uważa się za czynnik wpływający na długość telomerów i badacze sugerują, że regularne ćwiczenia fizyczne pomagają zmniejszyć poziom stresu.
W artykule redakcyjnym doktor Jack Guralnik z amerykańskiego instytutu ds. starzenia się (National Institute on Aging) pisze, że trzeba więcej badań, by wykazać bezpośredni związek między starzeniem się a aktywnością fizyczną. Niemniej konkluduje, iż badania zespołu z King's College posłużą za jeden z wielu dowodów na to, by w badaniach nad starzeniem się uwzględniać długość telomerów.
