Sezon na złodziei tablic rejestracyjnych

Pan Artur, mieszkaniec Warszawy, przeżył szok, kiedy dostał wezwanie policyjne. Na komisariacie obejrzał dostarczony przez stację benzynową film, z którego wynikało, że zatankował paliwo za 200 zł i odjechał bez uiszczenia rachunku. Dopiero po oględzinach policyjnych i dokładnym porównaniu samochodu pana Artura z pojazdem widzianym na filmie – okazało się, że tankował złodziej, który wcześniej ukradł panu Arturowi tablice. Tylko dzięki temu pan Artur nie musiał płacić za benzynę złodzieja.

Lewe wakacje

Co roku w Polsce dochodzi do ok. 15 tysięcy kradzieży tablic – najwięcej na Mazowszu i na Śląsku. – Na naszych stacjach w całej Polsce średnio kilka do kilkunastu razy w miesiącu ktoś tankuje na skradzionych numerach – mówi Paweł Poręba z PKN Orlen. Jeszcze częściej zdarza się to w okresie wakacyjnym.

Właściciele stacji zabezpieczają się, jak mogą, przed tankującymi na „lewych blachach”. Niektórzy oprócz umowy podpisanej z firmą ochroniarską mają specjalny pościgowy samochód, a personel jest przeszkolony w namierzaniu podejrzanych pojazdów. Wiele stacji wprowadza dodatkowe utrudnienia – na przykład motocyklista nie może zacząć napełniać baku, dopóki nie zejdzie z maszyny i nie zdejmie kasku, a na niektórych stacjach po godzinie 22 za paliwo należy płacić z góry.

Jednak kradzież paliwa to niejedyny powód, dla którego złodzieje sięgają po śrubokręt. – Na „lewej blasze” można ukraść benzynę, przeprowadzić skradziony pojazd w bezpieczne miejsce, dokonać napadu lub włamania – mówi komisarz Marcin Szyndler z Komendy Głównej Policji.

Zdarzają się także bardziej oryginalne powody zniknięcia numerów. - Spotkałem się z przypadkiem, że sam właściciel upozorował kradzież, zanim sprzedał auto. Jak później tłumaczył – miał niezwykły sentyment do samochodu. – Chciał zatrzymać tablice na pamiątkę – tłumaczy Szyndler.

- 26-letni Robert kradzież tablic nazywa „robieniem numeru”. – Paliwo jest bardzo drogie, szkoda mi wydawać pieniądze na coś tak ulotnego. Najczęściej „robię numer”, wyjeżdżając w trasę. Około 6 rano, gdy ludzie jeszcze śpią, wjeżdżam w osiedlową uliczkę i szukam fury, takiej za ponad 30 tys. zł, żeby jakiemuś biednemu właścicielowi poloneza nie robić kłopotu – opowiada. Samochód musi być z blachami zamocowanymi na podkładki, które można szybko zdjąć. – Kilkaset metrów przed stacją benzynową montuję „blachy” na gumki recepturki. Podjeżdżam na stację, tankuję do pełna i odjeżdżam. Parę minut ucieczki z prędkością ponad 200 km/godz. Później wyrzucam lewe blachy. Potem szybka zmiana odzieży – tak na wszelki wypadek.

Trzeba tylko uważać, bo czasem widząc, że odjeżdżasz, korzystając z „promocji”, potrafią rzucić czymś w samochód – dodaje Robert. – Stłuką ci szybę czy wegną blachę i już nie jesteś „do przodu” – wyjaśnia Robert.