Sejm wprowadził do kodeksu definicję handlu ludźmi
Posłowie opowiedzieli się za nowelizacją Kodeksu karnego, przewidującą m.in. wprowadzenie definicji handlu ludźmi. Konieczność nowelizacji kodeksu wynikała z ratyfikowanych przez Polskę umów międzynarodowych.
Za nowelizacją kodeksu było 364 posłów, nikt nie był przeciwny, sześciu posłów wstrzymało się od głosu.
W myśl wprowadzanej definicji handlem ludźmi jest: werbowanie, transport, przekazywanie, przechowywanie lub przyjmowanie osoby, w celu jej wykorzystania, z zastosowaniem groźby lub użyciem siły bądź innych form przymusu - uprowadzenia, oszustwa, podstępu, nadużycia władzy lub wykorzystania słabości, wręczenia lub przyjęcia płatności lub korzyści dla uzyskania zgody osoby sprawującej kontrolę nad tą osobą. Wykorzystanie może obejmować prostytucję lub inne formy nadużyć seksualnych, przymusową pracę lub służbę, niewolnictwo lub praktyki podobne do niewolnictwa, zniewolenie albo usunięcie organów.
Natomiast niewolnictwem - zgodnie z definicją zawartą w nowelizacji - jest stan zależności, w którym człowiek jest traktowany jak przedmiot własności.
Konieczność znowelizowania Kodeksu karnego wynika z ratyfikowanych przez Polskę umów międzynarodowych - w tym statutu powołanego w 2002 r. Międzynarodowego Trybunału Karnego oraz przyjętej w Warszawie w 2005 r. konwencji ws. przeciwdziałania handlowi ludźmi. Przyjęcie definicji handlu ludźmi i niewolnictwa ma ułatwić ściganie i walkę z tego typu przestępstwami.
Nowela określa także odpowiedzialność karną osób sprawujących kontrolę nad siłami zbrojnymi - np. dowódców lub ich cywilnych przełożonych - które umyślnie dopuszczają do zbrodni dokonywanych przez podwładnych. Osobę taką traktuje się jak sprawcę tych czynów, a nie jak pomocnika. Możliwa jest odpowiedzialność za winę umyślną lub nieumyślną - w zależności od ustaleń sądu.
Wdrożenie do polskiego prawa pojęcia handel ludźmi wynika z ratyfikowanego przez Polskę w 2003 r. protokołu "o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi", zwanego powszechnie protokołem z Palermo, uzupełniającego Konwencję ONZ przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w 2000 r. Inny dokument międzynarodowy dotyczący tej kwestii to konwencja Rady Europy ws. działań przeciwko handlowi ludźmi, sporządzona w Warszawie w 2005 r., zwana Konwencją Warszawską.
Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego nakazuje ściganie nowych przestępstw nieznanych prawu karnemu międzynarodowemu (m.in. przestępstwa seksualne, wymuszone zaginięcia osób); konieczne było więc uzupełnienie katalogu przestępstw w polskim Kodeksie karnym.
Statut MTK mówi m.in. o przestępstwach przeciwko ludzkości. Kodeks karny w katalogu przestępstw przeciwko pokojowi, ludzkości oraz wojennych nie zawiera przepisów, których zakres odpowiadałby tym opisanym w statucie - stąd potrzeba dostosowania prawa. W prawie karnym międzynarodowym przyjmuje się, że dany czyn można uznać za przestępstwo przeciwko ludzkości, jeżeli stanowi część polityki państwa albo zakrojonej na szeroką skalę lub systematycznej praktyki - termin ten odnosi się do organizacji lub grupy politycznej.
Statut przewiduje zakaz wcielania albo werbowania do sił zbrojnych dzieci poniżej 15. roku życia. Projektowany w nowelizacji przepis przewiduje zaś rozszerzenie tego zakazu na osoby poniżej 18. roku życia. Przyjęte rozwiązanie jest wynikiem ratyfikowania przez Polskę Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie angażowania dzieci w konflikty zbrojne z 2000 r.
Zgodnie ze Statutem MTK, przewidziano w polskim prawie odpowiedzialność karną osób biorących udział w masowym zamachu skierowanym przeciwko ludności cywilnej podjętym w celu wykonania lub wsparcia polityki państwa lub organizacji. W artykule tym wyszczególniono rodzaje czynów wobec ludności cywilnej, jakie będą podlegały karze, np. zabójstwo, tortury, niewolnictwo, doprowadzenie do obcowania płciowego, stworzenie ludziom warunków zagrażających ich biologicznej egzystencji, prześladowanie z pobudek politycznych, rasowych, etnicznych itp.
Do kodeksu proponuje się również przepisy nakazujące ściganie przestępstw popełnionych przeciwko pracownikom międzynarodowych trybunałów karnych. Zgodnie z proponowanymi zmianami atakowanie w czasie działań zbrojnych strefy zdemilitaryzowanej będzie podlegać karze więzienia od 5 do 25 lat.
