Raul Castro nominowany przez parlament na prezydenta Kuby

Galeria

[

]( http://wiadomosci.wp.pl/miasto-hawana-6038717095584897g )[

]( http://wiadomosci.wp.pl/miasto-hawana-6038717095584897g )
Miasto Hawana

Zatwierdzenia nominacji 76-letniego Raula Castro przez parlament oczekuje się w ciągu najbliższych godzin - powiedział Mendez.

Agencja dpa jako jedyna podała w depeszy pilnej, że wybór Raula Castro został już dokonany.

Zgromadzenie rozpoczęło posiedzenie od podania do wiadomości, że dotychczasowy wódz rewolucji Fidel Castro głosował w miejscu swej rekonwalescencji. Do miejsca, w którym 81-letni dotychczasowy prezydent, premier i wódz naczelny odzyskuje siły po operacji sprzed 19 miesięcy, udała się po jego głos trzyosobowa delegacja deputowanych.

Parlament wyłania 31 członków Rady Państwa, która wybierze szefa państwa, a także grono jego zastępców.

Na początku obrad, które zaczęły się o godzinie 16.00 czasu polskiego deputowani zgotowali na stojąco owacje odchodzącemu szefowi państwa, Fidelowi Castro i jego następcy - Raulowi, obecnemu na sali.

Po otwarciu obrad parlamentu w Hawanie, sekretarz stanu USA, Condoleezza Rice złożyła oświadczenie, w którym wezwała rząd kubański do rozpoczęcia procesu pokojowych, demokratycznych zmian od uwolnienia więźniów politycznych, poszanowania praw człowieka i otwarcia drogi do wolnych, uczciwych wyborów.

Zamieszkała na emigracji w Miami córka Fidela Castro, Alina Fernandez, powiedziała w wywiadzie dla telewizji CNN: Mój ojciec jest bardzo ciężko chory i będzie stopniowo miał coraz mniejszy wpływ na władzę. Była modelka, która wyjechała z Kuby w 1993 roku, ma wrażenie, że jej ojciec nie pokaże się już więcej publicznie.

76-letni Raul Castro działał dotychczas tak bardzo w cieniu swego o pięć lat starszego brata, że gdy "Comandante en Jefe" (wódz naczelny) zachorował i przekazał mu władzę, brakowało materiału do nakreślenia jego sylwetki.

Najbardziej kompletną, choć niezbyt obiektywną jego charakterystykę dał analityk CIA, Brian Latell, który całkiem niedawno opublikował biografię Raula Castro, nazywając go "silnym człowiekiem kubańskiej rewolucji".

Latell twierdzi, że w ciągu 47 lat od zwycięstwa nad dyktaturą Fulgencio Batisty w styczniu 1959 r., Raul Castro był jedynym kubańskim przywódcą "naprawdę nieodzownym dla reżimu". Bez niego - pisze - Fidel nie mógłby rządzić przez tyle lat i przetrwać dziesięciu amerykańskich prezydentów, z których każdy pragnął jego zniknięcia.

Raul niemal od początku rewolucji był bardziej proradziecki od swego brata. To on odegrał kluczowa rolę w rozmowach z Biurem Politycznym KPZR, które doprowadziły do rozmieszczenia na Kubie rakiet z głowicami jądrowymi i kryzysu październikowego 1962 roku, który sprawił, że świat znalazł się na krawędzi III wojny światowej.

Powszechnie uważa się go za przywódcę najbardziej odpowiedzialnego za sowietyzację rewolucji kubańskiej w warunkach coraz większego uzależnienia wyspy od pomocy gospodarczej ZSRR, po ustanowieniu amerykańskiej blokady Kuby.

Sowietyzacja sprawiła, że ogromna część kubańskich intelektualistów i arystokracji, która początkowo poparła Fidela Castro i wracała z emigracji politycznej po obaleniu Batisty, ponownie wyemigrowała z "wyspy zawiedzionych nadziei", gdy okazało się, że dominację USA zastępuje dominacja ZSRR.

Znany jest konflikt z 1964 r. Raula Castro z Ernesto Che Guevarą, który był zwolennikiem zbliżenia z Chinami Mao Zedonga w celu stworzenia przeciwwagi dla wpływów Moskwy na Kubie.

Żelazna, wewnętrzna dyscyplina, absolutna lojalność wobec brata, imponujący talent organizacyjny i zaskakujące poczucie realizmu - te cechy "ideowego komunisty", za jakiego się uważa Raul, sprawiły, iż potrafił on odegrać kluczową rolę również wówczas, gdy rewolucji usunął się grunt spod nóg po rozpadzie ZSRR.