Prof. Barbara Skarga odnowi doktorat na UW

Prof. Barbara Skarga urodziła się w 1919 r. Studia filozoficzne rozpoczęła na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Przerwał je jednak wybuch II wojny światowej. Jako żołnierz Armii Krajowej brała czynny udział w działalności konspiracyjnej Okręgu Wileńskiego AK. Po aresztowaniu w 1944 r. przez sowietów 10 lat spędziła w łagrach.

W 1957 r., po powrocie z zesłania, prof. Skarga ukończyła studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie pod kierunkiem prof. Niny Assorodobraj-Kuli obroniła rozprawę doktorską "Narodziny pozytywizmu polskiego". Później prof. Skarga pracowała w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. Za działalność konspiracyjną podczas wojny oraz późniejszą pracę naukową została w 1995 r. odznaczona Orderem Orła Białego.

"Badania prof. Skargi, nazywanej pierwszą damą filozofii polskiej, koncentrowały się w pierwszym etapie jej kariery naukowej na historii filozofii, szczególnie na zagadnieniach związanych z polskim i francuskim pozytywizmem. Od momentu wydania w 1989 r. książki 'Granice historyczności' datuje się drugi okres jej pracy naukowej, kiedy to podjęła własne badania filozoficzne" - napisała Korzekwa w komunikacie.

Rzeczniczka zacytowała też opinię jednego z recenzentów dorobku naukowego prof. Skargi - prof. Andrzeja Walickiego z Uniwersytetu Notre Dame w USA. Jego zdaniem, monografia ta wraz z trzema pracami z tomu "Przyszłość i interpretacje" to "najważniejszy polski wkład do filozoficznej refleksji nad dziejami filozofii, ujmowanej w ścisłym związku z historią nauki i ogólną historią idei".

Inny recenzent, prof. Jerzy Szacki z UW, zwrócił uwagę na dokonania dydaktyczne prof. Skargi, która wychowała wielu znanych uczonych. "Potrafiła stworzyć jak gdyby prywatną katedrę, gdzie wielu niezależnie myślących młodych ludzi znalazło oparcie i naukową inspirację" - napisał Szacki w swojej recenzji.

Odnowienie doktoratu ma w środowisku akademickich tę samą rangę, co przyznanie doktoratu honoris causa. Oba są wyrazem szacunku i wysokiej oceny uhonorowanej osoby przez uniwersytet. Różnica jest taka, że doktorat honoris causa przyznaje się osobie spoza uczelni. Jeśli szkoła chce uhonorować własnego wychowanka, organizuje uroczystość odnowienia doktoratu.