Polityka UE - Polityka handlowa
Zasady polityki handlowej Unii
Europejskiej zapisano w Traktacie z Maastricht z
1992 roku.
Zgodnie z tym dokumentem polityka handlowa opiera się na ujednoliconych zasadach: ustalania stawek celnych, zawierania umów celnych i handlowych, ustanawiania działań liberalizujących bądź chroniących handel.
Polityka ta obejmuje handel towarami i usługami. Normami wspólnotowymi nie jest regulowany handel dotyczący usług kulturalnych, audiowizualnych, socjalnych i edukacyjnych.
Celem tej polityki jest stopniowe znoszenie ograniczeń w handlu międzynarodowym i barier celnych. Według zasad wspólnego rynku, towar wyprodukowany i sprzedawany w jednym z krajów członkowskich może być bez przeszkód sprzedawany również w innym.
Państwa członkowskie UE zaczęły kształtować wspólną politykę handlową wobec krajów trzecich od lat 60. Już w 1962 roku Europejska Wspólnota Gospodarcza (EWG) zawarła pierwszy układ w imieniu państw członkowskich, a w 1968 roku wprowadzono unię celną między krajami Wspólnoty - zlikwidowano cła wewnętrzne i przyjęto Wspólną Taryfę Celną dla krajów trzecich.
Ostatecznie wspólną politykę handlową wprowadzono 1 stycznia 1970 roku. Państwa EWG straciły prawo do indywidualnego zawierania umów handlowych i celnych.
W 1988 roku wprowadzono natomiast Jednolity Dokument Administracyjny, który miał obowiązywać w stosunkach z zewnętrznymi krajami Wspólnoty, w tym z krajami EFTA, Polską i innymi krajami Europy Środkowej i Południowo-Wschodniej. Graniczne urzędy celne państwa Piętnastki zniosły zaś w 1993 roku.
Obecne stawki celne we Wspólnocie kształtują się na poziomie 3 - 10 proc. (najwyższe cła nakładane są na produkty rolne).
Polityką handlową w Komisji Europejskiej zajmuje się Dyrekcja Generalna ds. Handlu, na czele której stoi francuski komisarz Pascal Lamy. Od 1 maja do końca października będzie z nim współpracowała polska komisarz Danuta Hübner.