Pociąg dobrych manier. Gdzie kończy się nasz komfort jazdy?

Podczas podróży dzielimy przestrzeń z innymi pasażerami. Czy to większą w wagonach bez przedziałów, czy też mniejszą – z przedziałami. Słowo „dzielmy” jest tu kluczowe. Każdy z podróżujących musi zrezygnować z pełnej swobody na rzecz znośnego komfortu jazdy wszystkich pasażerów.

Komfort można ocenić bardzo różnie. Najważniejszym czynnikiem będzie tu odpowiednia relacja ceny za bilet do jakości usług. Im niższa cena, tym można spodziewać się niższego komfortu.
To czy zastałe warunki będą znośne, czy też nie do zniesienia zależy wyłącznie od współpasażerów. Nie od przewoźnika, który sprzedaje nam bilet.

W pociągu warto pamiętać o starej, dobrej zasadzie wskazującej, że nasza wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka. Stąd też od samego początku nie wchodzą w grę takie zachowania jak słuchanie muzyki czy oglądanie filmu bez słuchawek, ale też zdejmowanie butów czy palenie e-papierosów. Nie wspomnę tu już o samej rozmowie telefonicznej – w tym przypadku wystarczy jednak pamiętać o trzech podstawowych zasadach: mówić możliwie cicho, krótko i na temat, czyli nie poruszać spraw niestosownych czy poufnych.

Niezależnie, czy mówimy o kolejce biletowej, czy kolejce w sklepie kobiety ciężarne czy rodziców z małymi dziećmi zawsze należy przepuszczać poza kolejką. To elementarna zasada kultury osobistej, która nie podlega dyskusji.

W ekstremalnych sytuacjach trzeba myśleć zgodnie ze zdrowym rozsądkiem. Jeżeli w środku jest ścisk i nie da się przejść czy przenieść bagaży, to dla utrzymania komfortu innych współpasażerów, to takie zachowanie jest dozwolone.

Powinna odbywać się powoli, bez nerwów i ze zrozumieniem każdej ze stron. Takie mamy warunki – dla wszystkich są takie same. Inaczej, jak z zachowaniem szacunku i empatii do drugiego człowieka raczej przez korytarz spokojnie nie przejdziemy.

Nie ma nic nachalnego w pomocy drugiej osobie. Udzielając pomocy – po pierwsze ulżymy drugiej osobie, która nie będzie się mordować z ciężką walizką. Po drugie – zapewniamy sobie bezpieczeństwo, bo przecież nikt nie chce, żeby czyjś bagaż wylądował na jego głowie.

Po prostu warto zastanowić się, co zabieramy ze sobą do pociągu. Jeżeli jednak jesteśmy postawieni przed faktem, to albo schowajmy kanapkę albo wyjdźmy z nią na zewnątrz, jeżeli jest taka możliwość. Jeżeli chcielibyśmy się posilić, to może wybierajmy przekąski, małe, szybkie i łatwe do zjedzenia lub po prostu przejdźmy do restauracyjnego wagonu, o ile w tym składzie taki się znajduje.

Niestety zakup biletu oznacza, że wyrażamy zgodę na posiadanie współpasażera i nie mamy na to wpływu, z kim spotkamy się w przedziale. Są pisane oraz te zwyczajowe prawa określające, jak podczas takiej wspólnej podróży się zachować i z pewnością słuchanie głośno muzyki w przedziale nie należy do dobrego obyczaju. To co należało zrobić? Grzecznie, ale stanowczo zwrócić uwagę.

Telefon komórkowy wymyślono po to, aby być w stałym kontakcie z innymi. Jeżeli pociąg ma przedziały, można ewakuować się na korytarz i bez przeszkód rozmawiać. Jeśli jest jednak bezprzedziałowy, trzeba ograniczyć komunikację przez telefon do minimum.

rozmawiał Konrad Wojciechowski