"Płomienie pamięci" w hołdzie powstańcom getta
W 64. rocznicę wybuchu powstania w warszawskim getcie, w hołdzie dla jego uczestników, w dziewięciu punktach stolicy zapłonęły znicze - "płomienie pamięci".
Lampki ustawiono tak by obrazowały linię wyznaczającą granicę getta, m.in. przy al. Jana Pawła między Sienną a Złotą, przy skrzyżowaniu ulicy Żelaznej i Chłodnej, Żelaznej i al. Solidarności, na placu Bankowym, przy al. Jana Pawła II przy pl. Żelaznej Bramy, przy al. Solidarności pod sądami oraz przy pomniku Umschlagplatz.
Celem akcji jest przypomnienie mieszkańcom Warszawy, że w czasie wojny jedna piąta miasta była zamkniętą dzielnicą, zamieszkałą przez ludzi, którzy zostali wymordowani - powiedział Krzysztof Izdebski, sekretarz Żydowskiej Ogólnopolskiej Organizacji Młodzieżowej, która jest inicjatorem przedsięwzięcia.
Znicze symbolizujące mur getta mają uświadamiać przechodniom, szczególnie młodym ludziom, położenie zamkniętych w nim ludzi, ich izolację, brak możliwości poruszania się do innych części miasta - dodał.
Przechodniom rozdawano ulotki zawierające "list do młodego warszawiaka": "Czy wiesz, że przed II wojną światową ponad 30% mieszkańców Twojego miasta było Polakami pochodzenia żydowskiego? Gdyby nie tragedia Holocaustu, 1/3 Twoich kolegów i koleżanek miałaby takie właśnie pochodzenie. Mógłbyś słuchać hip-hop w Jidysz, na pewno powstałby też niejeden film akcji w tym języku" - napisano w liście.
Żydowska Ogólnopolska Organizacja Młodzieżowa powstała w 2007 r. i skupia - jak deklarują jej członkowie - ok. 150 osób, głównie z Warszawy i Wrocławia.
Warszawskie getto, jako zamknięty obszar, hitlerowcy utworzyli jesienią 1940 r. Za jego murami znalazło się wówczas blisko 450 tys. Żydów. Brakowało im opału, odzieży, leków, panował głód. Do września 1942 r. z getta deportowano do obozu zagłady w Treblince 310 tys. osób.
Powstanie wybuchło 19 kwietnia 1943 roku. Było próbą powstrzymania ostatecznej likwidacji getta, rozpoczętej przez Niemców kilka miesięcy wcześniej. W lipcu 1942 roku naziści przystąpili do akcji wysiedleńczej z warszawskiego getta, w którym przebywało wówczas ok. 380 tys. Żydów. Do Treblinki wywieziono i zagazowano 300 tys. spośród nich. W chwili wybuchu powstania w getcie mieszkało ok. 70 tys. Żydów; blisko 14 tys. z nich zginęło, pozostałych wywieziono do obozów zagłady.
